معرفی و بررسی مستند وقتی ما پادشاه بودیم (When We Were Kings) + دانلود 

“وقتی ما پادشاه بودیم” داستان نبرد بوکسور مشهود محمدعلی کلی می‌باشد که توانسته به عنوان بهترین مستند شناخته شده و جایزه اسکار را از آن خود کند. در ادامه به معرفی و بررسی این کستند می‌پردازی، پس همراه بهترین سرگرمی باشید.

نبرد برای عنوان قهرمانی سنگین وزن بین محمدعلی و جورج فورمن در زئیر در تاریخ 30 اکتبر 1974 صورت گرفت. ” غرش در جنگل ” به عنوان یکی از رویدادهای بزرگ ورزشی قرن ثبت شده است؛ نبردی که یک اتفاق فرهنگی و سیاسی نیز بود. کینشازا پایتخت کشور، میزبان این مسابقه بود. بسیاری از کارکنان شبکه‌های تلویزیونی و هوارد کاسل در راس گروه بین‌المللی روزنامه‌نگاران ورزشی، در این شهر حاضر بودند. شرکت‌کنندگان جشنواره موسیقی ” ووداستاک آفریقایی ” نیز که در زئیر برگزار می‌شد به تماشا می‌آمدند. طرفداران جدی و مشهور مسابقات بوکس مانند نورمن میلر و جورج پلیمپتون هم خود را به آن‌جا رسانده بودند و البته دو شرکت‌کننده اصلی: علی و فورمن. علی در آن زمان هنوز به خاطر خودداری از خدمت در ارتش ایالات متحده، درگیر حواشی بسیاری بود. فورمن که امروزه به خاطر حضورش در تبلیغات تلویزیونی دوست‌داشتنی و محبوب است، آن زمان چهره‌ای ترسناک محسوب می‌شد.

شخصیت‌ها

” من جوان هستم، خوش تیپم، سریع هستم، قوی هم هستم و شکست نمی‌خورم “. این جمله‌ای بود که علی به خبرنگاران گفت. آن‌ها حرفش را باور نکردند. فورمن، جورج فریزر را نابود کرده بود. فریزر کسی بود که پیش‌تر علی را شکست داده بود. فورمن جوان‌تر، بزرگ‌تر و قوی‌تربود و مشتی بسیار قدرتمند داشت. میلر به یاد می‌آورد که پس از این‌که کارش با کیسه‌ بوکس تمام شد در آن یک فرورفتگی دائمی ایجاد شد. علی 33 ساله بود و به نظر می‌رسید که در سراشیبی قرار دارد. احتمالات 7-1علیه او بودند.

زئیری، کشوری بود که به ورود پول‌های خارجی و بازسازی تصویر خود نیاز داشت. رهبری کشور را موبوتو سه‌سه‌سکه بر عهده داشت. او آن‌طور که میلر به یاد می‌آورد، نمونه یک سادیسیت تمام و کمال بود. حکومت وی، این مستعمره سابق بلژیک، تبدیل به نظامی پلیسی و پارانوئید شده بود. برای برگزاری این مسابقه، استادیومی بنا شده بود که شایعات بسیاری در مورد آن وجود داشت. گفته می‌شد دخمه‌های زیرین این ورزشگاه زندان بیش از 1000 زندانی سیاسی بوده‌اند.

دان کینگ در آن زمان در آغاز شغل خود به عنوان یک مروج مبارزه قرار داشت. او موفق شده بود موبوتو را به این مسابقه علاقه‌مند کند و به این ترتیب برای هر مبارز 5 میلیون دلار جمع‌آوری کند. ” وود استاک آفریقایی ” با شرکت ستاره‌هایی مانند بی‌بی کینگ، جیمز براون و میریام ماکبا قرار بود بخشی از این هزینه را تامین کند. برای علی، این مسابقه فرصتی برای تسویه حساب با منتقدانش بود. او به خاطر امتناع از حضور در جنگ ویتنام به شدت مورد حمله مطبوعات قرار گرفته بود. برای فورمن اوضاع پیچیده‌تر هم بود.

طرفداران علی بسیار پرشور بودند. فورمن به یاد می‌آورد که وقتی  از هواپیما پیاده شد مردم از این‌که او نیز سیاه پوست است تعجب می‌کردند. ” چرا آن‌ها تا این حد از من متنفرند؟ ” این سوالی بود که فورمن به طور دائم از خود می‌پرسید.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی مستند انفرادی آزاد (Free Solo) 

زنگ مبارزه

” وقتی ما پادشاه بودیم ” ساخته لئون گتس به تازگی نامزد جایزه اسکار شده است. این فیلم مانند یک کپسول زمان است. تصاویر اصلی به دلیل مشکلات حقوقی و مالی پس از سال‌ها انتظار، مونتاژ و به این فیلم تبدیل شده‌اند؛ مستندی جدید درباره یک واقعه قدیمی که سعی می‌کند جریانی که محمدعلی در دوران اوج خود تولید کرد را بازیابد. گزارش مدرن بر روی این واقعه در طول فیلم بر عهده اسپایک لی همراه با میلر و پلیمپتون است. اسپایک لی می‌گوید جوان‌های دوران حاضر نمی‌دانند علی چقدر مشهور و مهم بود. حق با اوست. نقل قولی از محمدعلی در هنگام پرواز با هواپیما وجود دارد: ” از پنجره که بیرون را نگاه می‌کنم فکر می‌کنم تنها کسی هستم که همه مردم او را می‌شناسند “. وقتی حقیقت را می‌گوید نمی‌توان او را به لاف زدن متهم کرد.

نسخه اصلی فیلم در واقع به عنوان مستندی از یک کنسرت شروع می‌شد. سپس مبارزه به دلیل بریدگی چشم فورمن به تعویق می‌افتد. این کنسرت طبق برنامه پیش رفت و سپس مبارزان، همراهان و مطبوعات مستقر شدند تا منتظر رویداد اصلی باشند. هیچ کس واقعاً فکر نمی‌کرد علی شانسی برای پیروزی داشته باشد، شاید نه حتی خودش! لحظاتی در فیلم ثبت شده که علی در تنهایی، غرق در فکر و گوشه‌ گیر به نظر می‌رسد؛ در مقابل عموم اگرچه، همیشه پیروزی خود را پیش‌بینی می‌کرد.

Rope-a-Dope، رمز پیروزی

واقعاً چگونه می‌توانست شانسی برای پیروزی داشته باشد؟ آیا او با امتناع از جنگیدن در ویتنام، بهترین سال‌های عمر خود به عنوان یک مشت‌زن را از دست نداده بود؟ او خودش گفته است: ” من هیچ جنگی با ویت کنگ‌ها ندارم “. آیا فورمن بزرگ‌تر، سریع‌تر، قوی‌تر و جوان‌تر نبود؟ تاریخ شاهد استراتژی معروف دفاعی علی، ” Rope-a-Dope ”  است؛ طی آن او فقط در گوشه رینگ انتظار می‌کشید. علی وانمود می‌کرد در کنار طناب رینگ به دام افتاده است. برای 8 راند، فشار شدید ضربات متوالی فورمن را تحمل و او را خسته می‌کرد. بعد نوبت علی بود و ضربات متوالی به سمت سر فورمن که کار او را تمام می‌کرد.

اما آیا این واقعاً یک استراتژی بود؟ وقتی ما پادشاه بودیم این تصور را ایجاد می‌کند که علی در راند اول به جایی نرسیده و تقریباً خود به خود این استراتژی را انتخاب کرده است. شاید او می‌دانست و یا امیدوار بود که از وضعیت بهتری نسبت به فورمن برخوردار باشد. شاید علی گمان می‌کرد کافی است روی پاهای خود بماند تا بتواند بیش از فورمن دوام بیاورد.

مسلم است کمتر کسی در زئیر در آن شب فکر می‌کرد که علی می‌تواند برنده شود. حتی حامی ثابت قدمش کاسل نیز به این باور نداشت. این نتیجه غیر منتظره به بخشی ماندگار از افسانه‌ محمدعلی کلی تبدیل شد.

محمدعلی دیروز و امروز

وقتی ما پادشاه بودیم شخصیت عمومی و عزم شخصی علی را به تصویر می‌کشد. او به عنوان قهرمان سنگین وزن در طول جنگ ویتنام، می‌توانست خدمت وظیفه عمومی را در همراهی  با ارتش و سرکشی به پایگاه‌های جنگی به راحتی هرچه تمام بگذراند. ولی با امتناع از این کار بارها ترسو و فراری از خدمت خطاب شد؛ نباید از این غافل شویم راهی که او برگزید به شهامت بیشتری نیاز داشت. شگفت انگیز است که همیشه و حتی بعد از بهایی که پرداخت، پرحرارت و شاداب باقی ماند. محمدعلی، در حالی که همواره شوخ طبعی و روح شاعرانه خود را حفظ کرده بود، یک مبارز و فعال اجتماعی هم باقی ماند.

دیدن این فیلم امروز تکان دهنده است. ما علی جوان را با محمدعلی افسانه‌ای بیمار و پیر مقایسه می‌کنیم. با دیدن این مبارزه به این نتیجه می‌رسیم که این مبارزه باید یکی از دلایل شرایط فیزیکی حال حاضر او باشد. همچنین تقابل فورمن جوان با شخصیت محبوب امروزی او اتفاقی بسیار جذاب است. او نیز با گذر زمان ملایم شده است. وقتی فیلم ساخته شد، تمامی این تحولات هنوز در پیش رو بودند. تنش آشکاری که با ورود دو مرد به رینگ وجود دارد، علیرغم اطلاعمان از نتیجه، به هیچ وجه کاهش نیافته است.

مطالب مرتبط: معرفی مستند روزگار بیل کانینگهام (The Times of Bill Cunningham) 

دانلود مستند When We Were Kings

نکات جالب

وقتی مستند “وقتی ما پادشاه بودیم” برنده جایزه اسکار بهترین مستند بلند شد، فورمن و محمدعلی همراه سازندگان فیلم به روی صحنه آمدند. این دو با این کار نشان دادند که صلح کرده‌اند. جورج فورمن به علی که به بیماری پارکینسون مبتلا شده بود کمک کرد که از پله‌ها بالا برود.

تقریباً تمام فیلم در سال 1974 فیلمبرداری شده است. تکمیل این فیلم به خاطر مسائل حقوقی مربوط به تأمین کننده‌های مالی آن 23 سال طول کشید.