وایر یا شنود مجموعه تلویزیونی جنایی-درام آمریکایی است. که در داخل و اطراف بالتیمور مریلند تنظیم و تولید شده. و توسط نویسنده و خبرنگار سابق پلیس دیوید سیمون نوشته شدهاست. نخستین قسمت این مجموعه در تاریخ ۲ ژوئن ۲۰۰۲ از شبکه اچبیاو پخش شد. و در تاریخ ۹ مارس ۲۰۰۸ در پنج فصل و ۶۰ قسمت به پایان رسید. هر فصل از وایر جنبههای مختلف شهر بالتیمور را معرفی میکند. که شامل تجارت غیرقانونی مواد مخدر، سیستم مدرسه، رسانههای خبری و … میشود. با توجه به رتبهبندی عالی توسط بینندگان هرگز برنده جوایز بزرگ تلویزیون نشد. وایر توسط بسیاری از منتقدان به عنوان یکی از بزرگترین سریالهای تلویزیونی در تمام دوران توصیف شدهاست.
بالتیمور
شهر بالتیمور که اتفاقات داستانِ وایر درآن به وقوع می پیوندد، درواقع بعنوان یک نماد برای نشان دادن فسادی است که در تارو پود زندگی شهری آمریکایی رخنه کرده است وبه همین دلیل بسیاری از منتقدین این سریال برروی این عقیده که “سریال بسیار از زمان خودش جلوتر است” متفق القول هستند. هرفصل سریال وایر به یکی از معذلات بالتیمور و درطیف گسترده تر، آمریکا میپردازد. از تفاوت بین “سفید و سیاه” گرفته تا قاچاق چیان مواد مخدر، جنایت های سازمان یافته، سیاست های غلط حاکمان شهر و مشکلات قشر پلیس و از همه مهم تر، افول و نابودی قشر جوان آمریکا همگی مواردی هستند که کارگردان و نویسنده ی تیزبین سریال بادقت و ظرافت تمام به نشان دادن آنها پرداخته است.
چه پلیس باشیدد،چه دلال مواد مخدر، چه گانگستر خیابانی، چه ولگرد بی خانمان، چه فاحشه ی ساعتی، چه وکیل دادگستری و چه خبرنگار روزنامه، همگی در زندگیتان برای دیگران مشکلاتی ایجاد کرده اید و خودتان نیز تحت تاثیر رفتارهای غلط اطرافیان قرار گرفته اید و آسیب دیده اید. این دقیقاً همان چیزیست که در سریال به تماشایش خواهید نشست. یکی از دیالوگهای بسیار مشهور صنعت سریال جمله ی “اینجا بالتیمور است و خداوند به دادتان نمیرسد” میباشد. شما میتوانید با تمام وجودتان مصداق این جمله را در سریال نظاره گر باشید.
بازخوردها
اگر چه سریال نمره های متوسطی دارد و تاکنون جایزه ی درخوری را به آن اهدا نکرده اند، ولی منتقدین سینما و تلویزیون براین باورند که این سریال یکی از بهترین های ژانر درام/جنایی درتاریخ سینماست. کارگردان سریال آقای David Simon بعد از اتمام شغلش در اداره ی پلیس بالتیمور، بهمراه همکارش آقای Ed Burns تا چندسال مشغول یادگیری مهارت های ساخت سریال بودند تااینکه بعد از اخذ مدرک کارگردانی، برآن شدندتا سریالی بسازند و مردم جهان را از انواع اقسام فساد های آمریکا با خبر سازند. آنها ساخت سریال را بطور عمده به Robert F. Colesberry واگذار کردند و خودشان به دلیل تجربه ی کمی که داشتند، تنها در تدارکات به او یاری رساندند. رابرت، پیش ازساخت این سریال، مینی سریال The Cornerــی را ساخت که جایزه ی امی بهترین مینی سریال سال را تصاحب کرده بود.
تهیه و تولید
نویسنده ی سریال Ed Burns، بازنشسته ی بخش “قتل و جرایم سنگین” اداره ی پلیس بالتیمور بوده است. و به دلیل آشنایی که ایشان و کارگردان با شهر بالتیمور داشتند، تصمیم براین شد تا سریال را در همان شهر بسازند. سریال The Wire از آن دسته سریال هایی بود که تمام شبکه های تلویزیونی برای تصاحب حق پخش آن با یکدیگر دعوا و مشاجره داشته اند. تااینکه با رضایت سازندگان، حق پخش این عنوان به HBO واگذار شد.
بخش انتخاب بازیگر این سریال تقریباً تحسین همه ی مردمی که سریال را دیده اند را برانگیخت. چراکه همه ی بازیگران انتخاب شده یا ناشناس بودند یا بواسطه ی سریال به شهرت جهانی رسیدند .خیل عظیمی از کارکترهای انتخابی نژاد آفریقایی-آمریکایی دارند. و اگر درسریال با سیاه پوستانی “بدبخت” مواجه شدید شک نکنید چراکه آنها نقش افرادی را بازی میکنند که اسیر جرم و جنایت و موادمخدر و التبه “نژادپرستی” شده اند.
بخش موسیقی سریال از تکنیکی به نام “Source Cues” استفاده میکند. دراین تکنیک عملاً هیچگونه زمینه ی قبلی برای آهنگ ها در دسترس نیست. و بخش عمده ی موسیقی متن را از رفت و آمد ماشین ها، صدای رادیو و … میشنویم.
نکات جالب
شخصیت “بابلز”، با بازی آندره رویو، تا حد بسیار زیادی براساس یک شخصیت واقعی و مخبر پلیسِ بالتیمور ساخته شده است که به همین نام معروف بود. بابلز واقعی که خیلی بیشتر از شخصیت های خیالی در ادای درست کلمات مشکل داشت. اولین بار پس از دستگیری به دلیل سرقت، در اوایل دهه 1960 کار با پلیس را آغاز کرد. او دهه های بعدی را به عنوان خبرچین گذراند. و منجر به دستگیری چند صد نفر از جنایتکارانِ شد و برای هر فرد 50 دلار دستمزد می گرفت. حافظه تصویری قوی و رفت و آمد های زیاد او در کنار خلاف کاران برای خرید مواد مخدر، او را به یکی از بهترین ها تبدیل کرده بود.
سرانجام او شروع به استفاده از روش کلاه کرد که در این مجموعه نشان داده شده است. جایی که او مثلا برای فروختن کلاه به سوژه ها نزدیک می شد. و کلاهی با رنگ خاص را روی سر کسانی که پلیس باید آنها را دستگیر کند قرار می داد.
بسیاری از شخصیت های جزئی توسط افسران واقعی پلیس، سیاستمداران و جنایتکاران سابق بازی می شوند. در حقیقت، بسیاری از جنایتکاران سابق که در این سریال بازی می کنند قبلا توسط پلیس های واقعی که در این سریال بازی می کنند دستگیر شده بودند.
به گفته مایکل کنت ویلیامز (بازیگر نقش عمر لیتل)، او در فصل سوم مخفیانه با اعتیاد به کوکائین دست و پنجه نرم می کرد. او هرگز یک روز کاری را از دست نداد و هیچ وقت دیر به صحنه فیلم برداری نرسید. وی همچنین به دلیل محبوبیت خود به عنوان “عمر” دچار بحران هویت و اضطراب شدیدی شده بود.
مایکل کنت ویلیامز نقش عمر را تنها پس از یک تست بازیگری به دست آورد.
استیون کینگ شخصیت اسنوپ را با جمله “شاید ترسناک ترین شرورِ زن که تاکنون در یک مجموعه تلویزیونی ظاهر شده است” توصیف کرده است.
مایکل کنت ویلیامز پس از ملاقات با وی در یک بار محلی در بالتیمور، اندکی پس از آزاد شدن زندان برای محکومیت به قتل درجه دو، فلیشیا پیرسون را برای نقش اسنوپ توصیه کرد.
برای آشنایی با سریال سوپرانوز اینجا کلیک کنید!
مطالب مرتبط
مطالب اخیر
نقد و بررسی سریال House of the Dragon (خاندان اژدها)
House of the Dragon (خاندان اژدها) یک مجموعه تلویزیونی آمریکایی رو به پخش در ژانر درام فانتزی است که توسط…
بررسی بازی Cult of the Lamb (فرقه بره)
Cult of the Lamb (فرقه بره) یک بازی اکشن ماجراجویی است. و توسط توسعه دهنده مستقل Massive Monster ساخته شده…