بررسی بازی The Quarry (معدن) 

The Quarry (معدن) یک بازی ویدئویی درام و ترسناک تعاملی محصول ۲۰۲۲ است که توسط Supermassive Games توسعه یافته و توسط ۲K Games منتشر شده است. این بازی برای ویندوز، پلی استیشن و ایکس باکس منتشر شده است. بازیکنان کنترل 9 نوجوان را به عهده می گیرند که باید آخرین شب خود را در کمپ تابستانی Hackett’s Quarry در میان موجودات ماوراء طبیعی و مردم محلی خشن زنده بمانند.

پس از بازی Until Dawn، Supermassive Games توانست اعتباری بین گیمر ها برای خود دست و پا کند. متأسفانه، Dark Pictures Anthology تا حدودی این برداشت مثبت را از بین برد، بنابراین سازندگان به ریشه اولین موفقیت خود بازگشتند. فیلم‌های ترسناک دهه 80 که پر از ترس و وحشت بودند. اما درست مثل احتمال اینکه صاعقه دو بار به یک نقطه برخورد کند که تقریبا غیرممکن است، The Quarry (معدن) هم برای بازتولید همان جو تاثیر گذار تلاش می‌کند. در ادامه بخوانید تا متوجه شوید چه عنصری در این عنوان ترسناک تابستانی نوجوانانه وجود ندارد.

معرفی

به‌عنوان پنجمین رمان ترسناک تعاملی، می‌توان گفت که توسعه‌دهندگان زمان و فرصت‌های زیادی داشتند تا بفهمند که چه عناصری از فیلم ها در ساخت بازی‌های ویدیویی شانس موفقیت دارند. در The Quarry (معدن)، ما دوباره با یک داستان نوجوانانه پر از رمز و راز، تعلیق، قربانیان احتمالی، هیولاها، داستان های قدیمی در مورد جن و پری، یک مکان معمولی و در عین حال ترسناک، و شخصیت هایی روبرو هستیم که شما را به قدری آزار می دهد که می خواهید تکه تکه شدن آنها را ببینید.

The Quarry (معدن) ردپای Until Dawn را دنبال می‌کند. و یک داستان ترسناک نوجوانانه را به ما می‌دهد که بین قهرمان‌هایی که شما کنترل خواهید کرد در یک سری سناریوهایی که به ترتیب از پیش تعیین‌شده به هم گره خورده‌اند، سوئیچ می‌کند. شما می توانید بر چگونگی شکل گیری داستان و اینکه قهرمانان ما چه مسیرهایی را دنبال خواهند کرد، تأثیر بگذارید. اما نمی توانید بر ترتیب وقوع رویدادها تأثیر بگذارید. علاوه بر انتخاب های روایی، شما باید انتخاب کنید، داستان توسط رویداد های فوری های شناخته شده از قبل پیش می رود که قرار است به بازی پویایی ببخشند که در غیر این صورت تقریباً یک رمان بصری تعاملی است.

اولین مشکل بازی این است که بخش تعاملی در بین تمامی تولیداتی که تاکنون توسط Supermassive Games منتشر شده است، نادیده گرفته شده است. رویداد های فوری احساس بدوی دارند، یا بسیار آسان هستند یا خیلی خوب یکپارچه نیستند. علاوه بر این، آزادی کاوش در مقایسه با Until Dawn محدود به نظر می‌رسد، و بخش‌های مخفی کاری واقعاً حس تعلیق رو به شما منتقل نمی کنند. The Quarry (معدن) بیشتر شبیه یک فیلم است تا یک بازی ماجراجویی. به نظر می رسد تمام مکانیک ها فقط برای تعیین اینکه آیا یک شخصیت زنده می ماند یا نه وجود دارد.

گیم پلی

حتی اگر بازی واقعاً نورون ها یا واکنش های شما را به چالش نکشد، قطعاً صبر شما را امتحان خواهد کرد. برخی از انتخاب‌های روایی اجتناب‌ناپذیر هستند و مهم نیست که چقدر در مورد داستان پس‌زمینه کاوش کرده و به آن پی برده‌اید، برخی نماهای ضعیف اجتناب‌ناپذیر هستند. این واقعیت حتی با ویژگی جدید Death Rewind نیز برطرف نشده است.

Death Rewind که پس از اتمام اولین اجرای کامل بازی در دسترس قرار می گیرد، سه فرصت اضافی به شما می دهد تا شخصیتی را از غم انگیزترین سرنوشتِ خودش نجات دهید. این نشان می‌دهد که توسعه‌دهندگان این بخش را به عمد در پایان قرار داده اند تا بازیکنان را مجبور کنند تا بازی را چند بارِ دیگر تکرار کنند. مشکل این است که سناریوی مبهم بازیکنان را به تکرار چندگانه بازی تشویق نمی کند.

بازی The Quarry (معدن) تقریباً 10 ساعت طول می کشد. مدت زمان زیاد تغییر نمی کند زیرا هیچ بخش قابل پرشی در طول بازی وجود ندارد. شما مجبور خواهید بود در هر بار تکرار بازی همان دیالوگ ها و انتخاب های ناشیانه را تکرار کنید. پس از اتمام بازی، بخش انتخاب فصل بازی به شکلی محدود در دسترس می شود.

هنگامی که فصلی را انتخاب کردید که می‌خواهید ماجراجویی خود را از آن شروع کنید، تا زمانی که اجرای فعلی خود را به پایان نرسانید، نمی‌توانید این کار را انجام دهید. این محدودیت تأثیر وحشتناکی بر انگیزه شما برای تلاش برای کشف مسیرهای مختلفی دارد که قهرمانان شما می توانند طی کنند.

قهرمانان

صحبت از قهرمانان شد. اگرچه بازیگران The Quarry (معدن) به اندازه بازیگران عنوان Until Dawn با استعداد هستند، اما فیلمنامه هیچ لطفی به آنها نمی کند. لنس هنریکسن فضای واقعی برای انجام بازیگری ندارد. در حالی که به نظر می رسد نوجوانان آزاردهنده ترین کلیشه هایی را که می توانید در یک فیلم تابستانی پیدا کنید تجسم می کنند.

بهترین اجرا و شاید بهترین نقش نوشته شده، نقش بانوی مرموز است که می تواند آینده را به شما نشان دهد. بر اساس کارت‌های تاروت که می‌توانید در هر فصل آن را پنهان کنید، شخصیتی که گریس زابریسکی بازی می‌کند می‌تواند شما را با چالش‌هایی که در فصل بعدی با آن‌ها روبه‌رو می‌شوید آشنا کند.

پازل ها

فراتر از کارت های تاروت، کلکسیون ها نقش مهمی در درک کل داستان دارند. جزئیات دقیق مورد نیاز برای کشف کل پازل در سرنخ ها و شواهدی پنهان شده است که می توانید در اطراف خود پیدا کنید. آنها به خوبی با روایت گره خورده اند، اما کشف آنها می تواند به دردسر تبدیل شود.

بازی پر از کات سین است که به عنوان نقاط کوچک بدون بازگشت عمل می کنند. اگر آنها را قبل از کشف یک کلکسیون فعال کنید، در بیشتر مواقع راهی برای بازگشت به پیدا کردنِ یک کلکسیون وجود ندارد. تصمیم ضعیفِ دیگری که برای تشویقِ تکرار بازی گرفته شده است این واقعیت است که کلکسیون ها از یک playthrough به دیگری منتقل نمی شوند و هیچ راهی برای بررسی آنها از منوی اصلی وجود ندارد.

گرافیک و صدا

از نظر گرافیکی، بازی مجموعه ای از زشت و زیبا است. در برخی موارد، می تواند بسیار دقیق به نظر برسد و انیمیشن صورت می تواند عالی باشد. اما تجربه کلی توسط دوربینی که اغلب نمی‌تواند روی چهره‌ها فوکوس کند، پلک‌های شخصیت‌ها که تمایل به چسباندن به هم دارند، موهای عجیب و غریب و انیمیشن‌های غیرطبیعی خراب می‌شود. این مسائل به اندازه کافی بزرگ هستند که غوطه وری را خراب کنند و به شما یادآوری کنند که در حال انجام یک بازی هستید و نه بخشی از یک فیلم. صداگذاری شنیدنی نیست و موسیقی متنی که تنها در برخی از لحظات کلیدی شروع می شود کاملاً فراموش شدنی است.

سخن پایانی

اگر به فیلم های ترسناک دهه 80 علاقه دارید، شانس زیادی برای لذت بردن از The Quarry وجود دارد. اما، اگر بازی Until Dawn را انجام داده باشید و این بازی را با همان انتظارات شروع کنید، به احتمال زیاد ناامید خواهید شد. این بازی با بهترین تولید Supermassive Games فاصله زیادی دارد.

ارزش تکرار تحت تأثیر ساختار بازی قرار می‌گیرد. The Quarry به عنوان یک نوجوان نیازمندِ توجه است که بعد از اینکه توجهی که به دنبالش هستند را جلب کردند، شما را مجذوب خود نمی‌کند. این می تواند یک تجربه خنک و سبک برای یک آخر هفته گرم تابستان باشد.

نکات مثبت

– رمز و راز و هیولا ها

– سیستم Death Rewind

– القای حس ترس فیلم های دهه 80

نکات منفی

– رویداد های فوری خیلی آسان هستند

– عدم توجه به گرافیک

– داستان قابل پیش بینی