معرفی انیمه جنگ‌های تابستانی (Summer Wars) + دانلود 

“جنگ‌های تابستانی” انیمه‌ای ژاپنی در ژانر علمی-‌تخیلی به کارگردانی مامورا هوسادا است. این فیلم برنده جوایز متعددی از جمله جایزه پویانمایی سال در سی‌ و سومین دوره جوایز آکادمی ژاپن در سال 2010 شده است. با ادامه این مطلب از بهترین سرگرمی همراه باشید.

اطلاعات کلی

ماشین‌ها علیه بشریت

برای بسیاری از ما اینترنت همچون یک اسباب‌بازی است. ایمیل‌های‌مان را می‌خوانیم، در سایت‌های مورد علاقه‌مان جستجو می‌کنیم و موسیقی و فیلم و کتاب سفارش می‌دهیم. همگی این کارها به‌وسیله شبکه اینترنت انجام می‌شود. البته این کار خطراتی هم در پی دارد.

فیلم‌ها حتی آن زمان که بازی‌های جنگی کامپیوتری آمده بودند، به ما نسبت به خطرات کامپیوترهای شبکه‌ای هشدار می‌دادند. فیلم‌هایی همچون “ماتریکس” و “ترمیناتور” دیستوپیا (کابوس آباد) هایی را برای ما به تصویر کشیدند. در این دیستوپیاها هنگامی‌ که ماشین‌ها با یکدیگر شروع به هم‌فکری می‌کنند، بشریت به خطر می‌افتد. اما اکثر فیلم‌هایی که جنون سیستم‌های کامپیوتری را به نمایش می‌گذارند سیاه و دلگیر و عموما خشونت‌آمیز هستند.

جنگ‌های تابستانی، متفاوت در میزانسن و قاب‌بندی

اینجاست که انیمه “جنگ‌های تابستانی” وارد می‌شود. فیلمی درباره اختلال عملکرد ارتباطی به‌گونه‌ای که کامپیوتر ها دچار جنون می‌شوند. برخلاف فیلم‌های این سبک، این اثر فیلمی سرزنده و شاد است که اکثر کودکان پایه متوسط و بالاتر و خانواده‌های آن‌ها، حقیقتا از آن لذت خواهند برد. مامورا هوسادا فیلمی جذاب خلق کرده که به بهترین وجه هر دو جهان مجازی و واقعی ورای آن را می‌سازد. هوسادا پیشتر فیلم “دختری که در زمان پرید” را کارگردانی کرده است.

ساختن جهانی علمی-‌تخیلی

جهان مجازی در “جنگ‌های تابستانی” Oz نام دارد. Oz نه یک وبسایت اینترنتی که کل سیستم اینترنتی است. با این حال، درحالیکه شبکه مدرن ما عمدتا متن محور همراه با تصاویری جهت زنده ساختن چیزها است، Oz یک سرزمین عجایب بصری است. انگار کسی دنیاهای عظیم بازی چندنفره The Sims یا WoW را با خرید کردن و رابطه‌ها ترکیب کرده است. صدها میلیون انسان در Oz هستند، از دهقانان گرفته تا دولتی‌ها.

طرح داستانی

کنجی یک دانش‌آموز دبیرستانی ‌ست که در ریاضیات بسیار باهوش است. او همچنین به‌صورت پاره‌وقت به‌عنوان برنامه‌‌نویس سطح پایین برای Oz کار می‌کند. او مهربان و شیرین است، اما نسبتا خجالتی است. کنجی با اعداد و ارقام صمیمی‌تر است تا با مردم. برای همین دعوت دوستش ناتسوکی از او برای شرکت در جشن تولد 90 سالگی مادربزرگ‌اش، برای او خبری شوکه‌کننده است. تازه وقتی ناتسوکی او را به‌عنوان نامزد خود معرفی می‌کند، تعجب‌آورتر هم می‌شود. خانواده بزرگ ناتسوکی از او استقبال می‌کنند و او خیلی سریع با آن‌ها گرم می‌گیرد.

این درست زمانی است که جهان Oz به طرفداران مجازی خود ضربه می‌زند. کنجی ایمیلی مرموز حاوی یک معمای عددی پیچیده و باورنکردنی دریافت می‌کند که باید آن را حل کند. او ظرف چند ساعت جواب را پیدا می‌کند و پاسخ را ارسال می‌کند تا دریابد که محاسبات او واقعا کلیدی برای بازکردن (کرک) رمزگذاری Oz بوده است. کنجی اکنون مظنون اصلی در اتهام تصاحب گسترده قدرت این سیستم است

حالا او نه‌تنها باید بی‌گناهی خود را ثابت کند، بلکه بایستی در شکست دادن هوش مصنوعی موسوم به ماشین عشق که قدرت را به دست گرفته و همه چیز، از چراغ‌های راهنمایی گرفته تا سیستم‌های جی‌پی‌اس، را خراب کرده کمک کند. کنجی –با کمک کازوما پسرعموی ناتسوکی و دیگر اعضای خانواده تجارت کامپیوتر- شاید تنها امید این جهان برای برقراری دوباره نظم است. در کنار همه این‌ها، او جدا دلداده‌ی ناتسوکی است…

غرق شدن در دنیای خلق‌شده

“جنگ‌های تابستانی” اثری چشم‌نواز است. تضاد میان جهان پاکیزه و سپید Oz و گرمای زندگی واقعی ژاپن انتخابی هنرمندانه است که بهره‌وری قابل‌توجهی می‌آفریند. من عمدتا درباره کیفیت انیمیشنی یک فیلم نظر می‌دهم، اما در اینجا نیازی به این کار نیست زیرا هوسادا محیط تمام و کمالی را خلق کرده است.

این محیط حیرت‌انگیز است اما خیلی زرق و برق دار و نمایشی نیست. این همان چیزی است که برای پرتاب کردن بیننده در هر دو جهان، بدون حتی اندیشیدن به خود انیمیشن، ضروری است. دوبله آن بسیار لذت‌بخش است، گرچه چند فحش جزئی دارد که برای کودکان آمریکایی سوال‌برانگیز (به‌دلیل عدم فهم آن‌ها) است.

ایراداتی به حقه‌های به کار رفته در فیلم وارد است که در ادامه به دو مورد از آن‌ها اشاره خواهم کرد. با این حال، نباید در جهان‌های لطیف و زیبایی که هوسادا برای لذت ما آفریده است به‌دنبال‌ آن‌ها باشیم. این اثر هوسادا همانند “دختری که در زمان پرید”، به‌لحاظ کاراکترهایش درخشان است. هوسادا هم با دیالوگ و هم با نشانه‌های دقیق غیرکلامی به کاراکترهای اصلی‌اش زندگی می‌بخشد.

او این کار را به‌گونه‌ای انجام می‌دهد که یقین پیدا می‌کنید آن‌ها واقعا وجود دارند. هر بازیگر در حالیکه خلقیات خودش را دارد، به آن بعد و عمق می‌افزاید. در اینجا هیچ‌کدام کلیشه انیمه‌ جنجال‌گر را ندارند یا اختصاصا به‌واسطه بی‌قاعدگی‌شان تعریف نمی‌شوند. نشستن پای حرف‌های ساکائه و آموختن درباره تاریخ ژاپن یا رفیق شدن با کنجی می‌تواند هیجان‌انگیز باشد. بیشتر انیمه‌های “برشی از زندگی” برای انجام این کار سخت تلاش می‌کنند اما هوسادا این کار را بی‌زحمت انجام می‌دهد.

دو نقد

و متاسفانه این بدان معناست که کنایه‌ای که به “دختری که در زمان پرید” داشتم در اینجا نیز صادق است. به بیان ساده، جهان Oz جذاب و هیجان‌انگیز است، اما من بیشتر به افراد آن علاقه‌مند شدم تا به داستان. هوسادا ظاهرا می‌خواهد فیلمی از نوع “برشی از زندگی” بسازد که در آن اتفاقات خارق‌العاده‌ای می‌افتد که البته کاملا جفت و جور نیستند. با این تفاسیر، این ترکیب در اینجا بسیار شبیه به کره بادام زمینی و شکلات بود. این‌‌ها دو چیز مختلف‌اند اما در ترکیب با یکدیگر بسیار خوشمزه می‌شوند.

لحظاتی در فیلم وجود دارد که طرح داستانی مانع کار می‌شود. به طور خاص، ناتسوکی در سنگینی طرح داستانی میانه فیلم گم می‌شود. من او را خیلی دوست داشتم، تا اینکه در فیلم آنقدر به حاشیه رفت که در نظرم ناراحت‌کننده آمد. اگر او نقش اصلی‌اش را در سرتاسر فیلم ایفا می‌کرد، به نظرم هوسادا به ساخت یک شاهکار کامل نزدیک‌تر می‌شد.
اگرچه من فیلم را آنقدر دوست داشتم که از این مشکل چشم‌پوشی کنم، اما همچنان یکی از تمهیدات داستانی مرا کمی از روند فیلم خارج می‌کند. همانطور که به نظر می‌رسد، سه شخصیت اصلی درگیر در مسائل و راه‌حل‌های مهم مربوط به Oz همگی به‌طور اتفاقی در بیشتر لحظات فیلم زیر یک سقف قرار دارند.

نکته کلی اینترنت این است که شما می‌توانید با مردم سراسر جهان چت کنید، کار کنید و بازی کنید، گویی که در اتاق نشیمن شما هستند. اگرچه به‌لحاظ سینمایی راحت‌تر این است که تمام شخصیت‌های اصلی‌تان را در یک مکان فیزیکی واحد داشته باشید، اما این کار با تمامی منطق‌های (و ماهیت واقعیت مجازی) مربوط به حضور کاراکترها در مکانی واحد در جهان واقعی ضدیت دارد. این موضوع برای من خیلی قابل باور نبود، اما نه آنقدر که نتوانم کاملا از آن لذت ببرم.

نکات مثبت؛ بومی‌سازی یا بیگانه‌سازی؟

اما برگردیم به مواردی که از آن‌ها لذت بردم… اگرچه شاید برخی این مورد را تحسین نکنند، اما من اینکه “جنگ‌های تابستانی” یک فیلم خیلی ژاپنی‌وار است را بسیار دوست داشتم. امروزه انیمه با در نظر داشتن مخاطب جهانی ساخته می‌شود و این امر را نیز نمایش می‌دهد.
زمانی شرکت AnimEigo کارت‌های توضیحات را با نکات فرهنگی پر می‌کرد تا جوک‌های رمزی و ارجاعات در فیلم قابل‌فهم شود. اما امروزه بسیاری از انیمه‌ها کاملا غربی‌سازی شده‌اند. بله، ما همچنان افتخارات ژاپنی و عجایب اجتماعی خاص آن‌ها را دریافت می‌کنیم، اما دیگر با انیمه احساس بیگانه‌انگاری نمی‌کنیم. به‌واقع این امر بدی است، زیرا منحصر‌به‌فرد بودن فرهنگی است که باعث شده انیمه در عمده‌ی تاریخچه‌اش خاص باقی بماند.

روابط در “جنگ‌های تابستانی” برای هر مخاطبی از سرتاسر جهان قابل‌فهم است. اما عنصر کلیدی در فیلم یک بازی ورق به‌نام کوی‌کوی است. این بازی هرگز ترجمه نشده است، احتمالا بدین‌علت که ترجمه تحت‌اللفظی آن (“ماهی ماهی” یا ” کپور کپور”) ممکن است ضمنا معنی “ماهی برو” بدهد، که چنین معنی‌ای اشتباه است.
اینکه بازی‌ای که در بیرون از شرق ناشناخته است در خط داستانی فیلم اینچنین مهم باشد، یک حرکت شجاعانه است. این موضوع باعث پرت‌شدن حواس از خود فیلم هم نمی‌شود. اگرچه بازی را بلد نیستیم اما قهرمانان را تشویق می‌کنیم و جذب می‌شویم. البته این امر گواهی بر توانای هوسادا در مقام کارگردان است. اما همچنین خرسندم از اینکه می‌بینم او مایل نیست برای فروش جهانی راحت‌تر فیلم‌هایش، فرهنگ خود را رها کند. چون بدون شک این فیلم به‌راحتی می‌توانست در آمریکا تبدیل به یک بلاک‌باستر شود.

نتیجه گیری

صادقانه بگویم، من اخیرا به یک شکاف در انیمه برخورده‌ام. پس از ناکامی انیمه “کیمیاگر تمام‌فلزی:برادری“، من اشتیاقم را از دست دادم. با “جنگ‌های تابستانی” دوباره کمی ایمان آوردم که فیلم انیمه خوب هنوز ساخته می‌شود. علاوه بر این، مشتاقم که ببینم اثر بعدی مامورا هوسادا چه خواهد بود. به نظر من او میازاکیِ آینده نیست، او ایسائو تاکاهاتای آینده است و این نکته مثبتی است.

دانلود انیمه جنگ‌های تابستانی (Summer Wars)