معرفی و بررسی مستند پاریس در حال سوختن است(Paris Is Burning) 

” پاریس در حال سوختن است “مستندی است که روایتگر داستان‌ نوجوانان و جوانان دگرجنس‌گراست. این مستند آمریکایی توانسته به اثری ماندگار و پربیننده تبدیل شود. در ادامه به معرفی و بررسی آن خواهیم پرداخت، پس همراه بهترین سرگرمی باشید.

روایتی سرگرم‌کننده و آموزنده

در طول دهه گذشته، مستند برجسته “پاریس در حال سوختن است” از جنی لیوینگستون در سال 1990 (Paris Is Burning)، به لطف محبوبیت مسابقه تلویزیونی درگ کوئین (Drag) روپال (RuPaul‎)، احیا شده است. گفته می‌شود که روپال (RuPaul‎) مجری برنامه قبل از فیلمبرداری از افراد شرکت‌کننده می‌خواهد این مستند تأثیرگذار را تماشا کنند و در بین گفتگوهای برنامه ارجاعات مکرری به فیلم می‌شود. اگر هرگز “پاریس در حال سوختن است” را ندیده‌اید، فقط نیمی از آنچه که در این مسابقه تلویزیونی ارائه می‌شود را متوجه می‌شوید. بنابراین بازسازی و اکران مجدد تئاتری فیلم، با مجوز از Janus Films، فرصتی مناسب برای این است که بتوانید خود را به سطح اطلاعات لازم برای دیدن این برنامه برسانید.

فیلم سرگرم‌کننده، عمیقاً بشردوستانه و بنیادی آموزشی لیوینگستون توسط آرشیو فیلم و تلویزیون UCLA در ارتباط با موسسه Sundance و پروژه میراث Outfest UCLA بازسازی شده است، و گرچه قدمت آن تقریباً سه دهه است، اما به نظر می‌رسد کاملاً مهیج و صادقانه است. همانطور که همیشه بوده است. لیوینگستون با چشمانی انسان‌شناس و قلب تپنده‌ای بزرگ در  فرهنگ درگ بال دهه 1980 نیویورک فرو می‌رود. حروف سفید بر روی زمینه‌های سیاه یک معلم یا موضوع جدید را معرفی می‌کنند. در اینجا مادران افسانه‌ای خانه Pepper LaBeija ، Angie Xtravaganza و Willi Ninja وجود دارند. در اینجا دروس “دسته‌بندی”، “خواندن”، “سایه” و “تمیزکردن” آورده شده است.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی مستند انفرادی آزاد (Free Solo) 

داستان‌های واقعی

نوجوانان باورنکردنی جوان آمریکایی آفریقایی تبار و لاتین، همجنسگرا راجع به جزئیات زندگی خیابانی و فرهنگ درگ بال به لیوینگستون آموزش می‌دهند، در حالیکه دوریان کوری که خود را ملکه قدیمی در این زمینه می‌داند به عنوان مربی درمورد نکات ریزتر زبان و معنای عمیق فرهنگی اجتماعی درگ فعالیت می‌کند. کوری همیشه آن را صد در صد واقعی نگه می‌دارد (اگرچه فیلم ضبط شده در آپارتمان وی معنای جدید و نسبتاً وحشت‌آوری به خود می‌گیرد، با علم به اینکه یک جسد مومیایی شده پس از مرگ وی در سال 1993 در کمد کشف شده است). تماشای “پاریس در حال سوختن است” 30 سال بعد دیگر حس و حال کشف قلمروهای جدید و کشف نشده را ندارد. درگ اکنون تجارت بزرگی است که ساعت‌ها برنامه هفتگی شبکه‌ها به برنامه‌هایی مانند مسابقه درگ (Drag Race) و سریال تحسین شده شبکه  FX به نام ژست (Pose‎) ساخته رایان مورفی و استیون کانالز به آن اختصاص دارد.

گرمای لیوینگستون نسبت به سوژه‌هایش و شادی جوانی‌اش از صفحه بیرون می‌آید، گرچه انرژی سرکش جشن، که به شدت توسط ونوس اکستراواگانزا (Venus Xtravaganza) خیره‌کننده تجسم می‌یابد، اغلب اوقات با بررسی‌ واقعیت‌ها در مورد خطرات مرگبار زندگی به عنوان یک زن ترنس یا همجنسگرا همراه است. متأسفانه، این خیلی آشنا است که نمی‌توان آن را به عنوان محصولی از دوران کنار گذاشت.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی مستند وقتی ما پادشاه بودیم (When We Were Kings)

نمایش جنسیت و ساختارهای نژادی

در “پاریس در حال سوختن است” که در آن لیوینگستون لحظه خاصی از اواخر دهه 80 میلادی و نحوه تعامل آن با جنسیت، تمایلات جنسی، طبقه اجتماعی و نژاد برای اقلیت‌های نژادی و جنسی را به تصویر کشیده است، چنین حس شدیدی از زمان وجود دارد. بال‌ها (the balls) بیش از هر چیز مربوط به نمایش طبقه‌ اجتماعی نسبت به نمایش جنسیت است. بال‌ها به یک سیاه‌پوست همجنسگرا اجازه می‌دهد تا نشان دهد که حتی وقتی دنیای واقعی این باور را نداشته باشد، می‌تواند در گروه “واقعیت اجرایی” قرار گیرد.

در واقع راوی کوری در مورد طبقه‌بندی و ساختارهای نژادی با صراحت صحبت می‌کند که مانع از دستیابی افراد گروه ال‌جی‌بی‌تی به نوع ثروتی می‌شود که دنبال می‌کنند، و لیوینگستون با فوریت این پیام اختلاف طبقاتی و عملکرد طبقاتی را وارد می‌کند، و لیوینگستون با فوریت دادن این پیام از اختلاف طبقاتی و عملکرد طبقاتی، عکس‌هایی از نیویورکی‌های ثروتمند و مجلات مد را وارد می‌کند. از این گذشته، این‌ها همه “مد بودن” نامیده می‌شود. بسیار ویران‌کننده است اگر در نظر بگیریم که بسیاری از سوژه‌ها، که در فیلم بسیار جوان هستند، دیگر زنده نیستند،

بعضی از آنها به دلیل بیماری‌های مربوط به ایدز مرده‌اند. نینجا، اکتاویا سنت لوران و انجی اکستراواگانزا هرگز به 50 سالگی خود نرسیدند. LaBeija و Corey هرگز 60 سال را ندیدند. ونوس اکستراواگانزا در حین فیلمبرداری در یک اتاق هتل کشته شد، و مرگ او بسیار دلخراش بود که مادرش آنجی با ناراحتی آگاهانه با آن رفتار می‌کند. اما برای لحظاتی کوتاه آن‌ها بر روی صحنه می‌درخشیدند. آن‌ها بسیار مجلل و باشکوه بودند و صاحب همه‌ چیز بودند. آنها درخشان سوختند و هنوز نورشان خاموش نشده است.