بررسی بازی Ghostwire: Tokyo (گوست وایر: توکیو) 

Ghostwire: Tokyo (گوست وایر: توکیو) یک بازی ویدئویی در سبک اکشن-ماجراجویی است، که توسط تانگو گیم‌ورکس توسعه یافته و به‌وسیله بتزدا سافت‌ورکز برای پلی‌استیشن ۵ و مایکروسافت ویندوز در سال 2022 منتشر شده است.

آخرین بازی Tango Gameworks با عناوین ترسناک معمولی سازنده فاصله کمی دارد، اما نه چندان زیاد. Ghostwire: Tokyo (گوست وایر: توکیو) یک بازی اکشن ماجراجویی با عناصر ترسناک است که از افسانه های کهن ژاپنی الهام گرفته است.

داستان

در Ghostwire: Tokyo (گوست وایر: توکیو) شما قبل از شروع بازی می میرید، اما این بخشی از داستان اصلی بازی است. همانطور که بدن شما در تقاطع نمادین شیبویا اسکرامبل توکیو مرده است، یک روحِ سایه مانند در تلاش است تا کنترل آن را به دست بگیرد.

نکته این است که روح با تلاش برای ادغام با بدن، قهرمان داستان را نیز از مردگان باز می گرداند. ادغام غیرمعمول بین این دو به آکیتو ایزوکی، شخصیت اصلی بازی، قدرت‌های ماورایی می‌دهد که باید یاد بگیرد تا از هجوم موجودات بدخواه خیابان‌های توکیو جان سالم به در ببرد.

این دو شخصیت نا همگون انگیزه‌های متفاوت و اهداف کمابیش والایی دارند. اما اگر می‌خواهند به آن اهداف برسند، به هم چسبیده‌اند و مجبورند با هم متحد شوند. KK، روحی که آکیتو مدیون زندگی دوم خود است، به دنبال انتقام است، در حالی که قهرمان داستان فقط به دنبال نجات خواهرش از چنگ یک فرقه مرموز است.

Ghostwire: Tokyo یک بازی نیست که به خاطر روایتش متمایز باشد. اگرچه بیش از دو شخصیت در بازی وجود دارد، اما سایر شخصیت‌ها زمان «روی صفحه» بسیار کمی دارند که حتی قابل ذکر نیست. وقتی یوکای، موجودات و ارواح ماورا طبیعیِ کهن ژاپنی را در خیابان‌های توکیو نمی‌کشید، سعی می‌کنید با پاک کردن دروازه‌های خراب Torii، نقشه‌های بیشتری از بازی را آشکار کنید.

کل توکیو توسط مه کشنده ای پوشیده شده است. که تنها با پاک کردن دروازه های توری که معمولا توسط چندین یوکای ترسناک محافظت می شوند، می توان آن را از بین برد. هنگامی که یک دروازه Torii پاک می شود، ماموریت های ثانویه و “گنجینه ها” مختلف روی نقشه ظاهر می شوند. این اتفاق مانند بالا رفتن از برج های شناسایی در مجموعه بازی های Assassin’s Creed است.

گیم پلی

با وجود این واقعیت که شما در حال مبارزه با انبوهی از موجودات وحشتناک هستید، Ghostwire: Tokyo چندان ترسناک نیست. با این حال، جو وهم انگیز است و در نیمه راه، بازی واقعاً دلگیر می شود. همه چیز در Ghostwire: Tokyo با مرگ ارتباط دارد تا جایی که من مجبور شدم مرتباً بازی را متوقف کنم فقط برای اینکه حالم را بهتر کنم. این کاملاً غیرعادی است که یک بازی خوب باشد، اما در عین حال لذت بردن از آن سخت باشد. من به یاد نمی آورم که بازی ای را انجام داده باشم که پس از چند ساعت گیم پلی شما را خسته کند.

اگرچه Ghostwire: Tokyo بازیکنان را تشویق می‌کند تا نقشه را تا آنجا که ممکن است برای چیزهای جدیدتر کاوش کنند. اما احساس تکرار پس از انجام چندین کوئست جانبی رایج می‌شود. بدتر این است که کیفیت این ماموریت‌های جانبی متفاوت از یکدیگر است. بنابراین هرگز نمی‌دانید که آیا ارزش وقت گذاشتن برای تکمیل آن را دارد یا خیر.

از طرف دیگر، من هرگز در هنگام انجام برخی از مأموریت های داستانی پایانی احساس سطح پایینی از بازی نداشتم، اگر چه احتمالاً ده ها ماموریت فرعی را به پایان رساندم. با وجود این واقعیت که همه چیز در بازی حول محور مرگ می چرخد، من واقعاً این ایده را دوست داشتم که از دستان خود برای دفع ارواح و در نهایت فرستادن آنها به برزخ استفاده کنم.

هیچ سلاحی در Ghostwire: Tokyo وجود ندارد. تنها اسلحه آکیتو است که از انگشتان خود برای تجسم قدرت های ماوراء طبیعی به دست آمده پس از ادغام با روح KK استفاده می کند. مبارزات جذاب و به‌طور شگفت‌انگیزی روان است، اما نقطه ضعف اصلی این است که اگر بخواهید همزمان با چند دشمن مقابله کنید، تقریباً مرده‌اید. اگرچه گیم پلی بازی تقریباً مانند یک FPS (تیراندازی اول شخص) است. اما حرکت، دوربین و کنترل در مقایسه با سرعتی که آکیتو توانایی های خود را با آن اجرا می کند، بسیار کند به نظر می رسد.

مبارزات مانند یک سیستم جنگی نیمه کاره به نظر می رسد. که اگرچه نوآورانه است، اما فاقد نرمی و لطافتی است که از بازی طراحی شده توسط Tango Gameworks انتظار دارید. خوشبختانه، علیرغم داستان غمناک و نحوه رخ دادن رویدادها این احتمالاً تنها مشکل اصلی من با بازی است.

بازآفرینی دقیق توکیو در بازی خیره کننده است، البته نه به اندازه جمعیت. آرزو می‌کردم تمام نقاط شهر از همان ابتدا قابل کاوش باشند، اما می‌توانم استدلال پشت دروازه‌های توری را درک کنم که اساساً کاوش در شهر را بر اساس سطح شما گسترش پیدا می‌کند.

سخن پایانی

Ghostwire: توکیو به وضوح برای همه مناسب نیست. اگرچه به خصوص ترسناک نیست، اما قطعاً می تواند به دلیل فضای آزاردهنده و عصبی باعث خستگی شود. اغلب اوقات، بازی بسیار افسرده‌کننده به نظر می‌رسد، اما غیرممکن است که توانایی Tango Gameworks برای ایجاد جهان‌های منحصربه‌فرد و جالب برای کاوش را دست کم بگیریم.

داستان فقط برای این است که شما را کمی به بازی علاقه مند کند که به نوعی ناامید کننده است. چنین دنیای جالبی واقعاً شایسته توضیح بیشتر و شخصیت پردازی عمیق تر از شخصیت خا است، اما اگر به دنبال این ویژگی ها در Ghostwire: Tokyo هستید، آنها را پیدا نخواهید کرد. با این حال، چیزی که خواهید یافت، یک دنیای وهم‌آور جالب و بازی‌های وسترن مانند است که در آن از انگشتانتان برای بیرون ریختن توانایی‌های روانی به جای گلوله استفاده می‌کنید، و این کاملاً خوب است.

نکات مثبت

– فضا سازی فوق العاده

– مکانیک های مبارزه راضی کننده

– قابلیت های متنوع و جالب

– دشمنان متنوع

نکات منفی

– داستان نه چندان قوی

– امکان ایجاد افسردگی