نقد و بررسی انیمه فود وارز (Food Wars) + دانلود 

فود وارز انیمه‌ای سریالی در ژانر کمدی است که آن را یوشیتومو یونتانی کارگردانی کرده. این مجموعه در سال ۲۰۱۵ پخش شد. با ادامه این مطلب از بهترین سرگرمی همراه باشید.

اطلاعات کلی

در سنت تبدیل هر چیزی به یک نبرد در انیمه، انیمه ” فود وارز” (Food Wars) از هنرهای آشپزی بهره می‌برد و آن را با عسل و کره بر روی حرارت کمِ برشته‌کننده چرب می‌کند. آبمیوه‌ها با صدای ترق و ترق می‌چکند و گوشت آماده‌ی جدا شدن از استخوان است، تا اینکه حریف در خلسه به اوج لذت جنسی برسد و شکست بخورد. این همان “Iron Chef” است که “Playboy” را در ورزشگاه آشپزی ملاقات می‌کند.

داستانی با محوریت آشپزی

“سوما” پس از باختن در 500 مسابقه آشپزی به پدرش، در یک مدرسه آشپزی نخبگان ثبت‌نام می‌کند تا مهارت‌های خود را ارتقاء دهد. این مدرسه احمقانه پر از بچه‌های پرمدعاست و نرخ فارغ‌التحصیلی آن تنها 10 درصد است (که بدین معناست که این مدرسه در واقعیت آشغال است، اما بیایید این مورد را هم نادیده بگیریم).

جذابیت بصری غذاها

” فود وارز” با مسابقه آشپزی مانند یک مبارزه بزرگ برخورد می‌کند؛ مخاطب متعصب را با خود همراه کرده و از دستورپخت‌ها و تکنیک‌های مرموز به‌عنوان استراتژی‌های نبرد استفاده می‌کند. اما نبوغ ” Food Wars” حقیقتاً در مرحله چشیدن غذاها نهفته است. این مبارزات، باعث سرو غذاهایی بسیار لذیذ، آبدار و ارضا کننده می‌شود و آدم را وادار می‌کند لباس از تن درآورد. لحظه‌ای که سس جوس لب‌ها را لمس می‌کند، هر عصب از بدن، از پوست سر گرفته تا قسمت حساس پا، با اشتیاقی سوزان می‌خواهد ظرف را ببلعد، تا جایی که همه ظرف‌هایشان را خالی شده رها می‌کنند. خوردن غذاهای بد مزه باید حکم آزار جنسی را داشته باشد.

اچی (بازی‌های جنسی) را اینگونه انجام می‌دهید: خنده‌دار است، هدفمند است، صحنه‌ها را تقویت می‌کند و مضحک و مسخره می‌نماید. لعنتی! یک نفر از بازیگران همیشه برهنه در اطراف پرسه می‌زند. زن و مرد، تحت تاثیر مزه‌ی عالی غذاها، تاب هیچ مقاومتی را ندارند.

تکرار؛ نقطه ضعف اصلی

” فود وارز” یک انیمه‌ی عالی است…البته اگر یک مشکل فاحش نبود، می‌شد گفت که عالی است. این انیمه خیلی تکرار مکررات دارد. تکراری و حتی فراتر و بدتر از آن. این تکرار بدون هیچ‌گونه غافلگیرکنندگی یا پیشرفتی، قابل‌پیش‌بینی است. اگر یکی از مبارزه‌های غذایی را ببینید، انگار که همه آن مبارزات را دیده‌اید. آن‌ها چیزی شبیه به این چرخه را انجام می‌دهند: قضاوت؛ حریف، رقیب جوان را دست‌کم می‌گیرد، آن‌ها درباره افتضاح بودن غذاها حرف می‌زنند، غذا را می‌چشند، در اوج لذت جنسی منفجر می‌شوند، نمی‌توانند دست از خودارضاییِ غذا خوردن بردارند و مرتباً از غذا تمجید می‌کنند. این چرخه هر بار تکرار می‌شود.

بازنده‌ای وجود ندارد

تعداد بردها در این مبارزات بیش از حد زیاد است. وقتی فردی شکست می‌خورد، به این دلیل نیست که غذای وحشتناکی درست کرده است. بلکه فقط به این دلیل است که حریف او بهتر بوده است. اگر برنامه‌های آشپزی تلویزیونی را دیده باشید می‌دانید که شکست‌ها بهترین قسمت‌های آن هستند. وقتی فردی بیش از حد اعتماد به نفس دارد، فراموش می‌کند زیر اجاق را روشن کند یا نمک را به‌جای شکر استفاده می‌کند. در انیمه ” فود وارز” همه چیز کامل است (“سوما” یک بار اشتباهی جزئی دارد، اما بهتر از “هستون بلومنثال” خود را به عرصه مبارزه بازمی‌گرداند). قضاوت کردن هم که یک نمایش خنده‌دار است. در واقع، چرا این بچه‌ها به این مدرسه می‌روند؟ هیچ درسی داده نمی‌شود، هیچ چیزی به این کودکان آموزش داده نمی‌شود، آن‌ها همه مهارت‌ها را با خود آورده‌اند و از قبل حرفه‌ای هستند. پس فایده‌ی این مدرسه چیست؟

فضای خارج از نبردها هم جذاب و جالب نیست. تلاش برای تعامل جدی بی‌نتیجه می‌ماند، زیرا هیچ بستر و محتوای ارزشمندی که شایسته‌ی درگیری و تعامل باشد وجود ندارد.

رقبای منفعل

انیمه ” فود وارز” به شخصیت‌های مخالف بهتری که بتوانند قهرمانان را به چالش بکشند، نیاز دارد. چرا رقیبی وجود ندارد که با استفاده از ترفندهایی سوما را تضعیف کند؟ “گوردون رمزی” کجاست که به آن‌ها بگوید این شرایط “غیرمنصفانه” است؟ بهترین چیزی که در این انیمه وجود دارد دختری به نام “ارینا” است که گفته می‌شود “ذائقه‌ طلایی” دارد. او اولین واژه‌هایی که در بچگی هنگام شیر خوردن و مکیدن پستان مادرش گفته این جمله بوده است: “طمع‌اش خیلی خاص نیست.”

چند قسمتی از انیمه ” فود وارز” بسیار سرگرم‌کننده است. استفاده زیرکانه از اکچی (جذابیت‌های جنسی) و غذاهای خوشمزه، زمینه‌ساز ضیافتی برای طیف وسیعی از طعم‌ها شده‌ است. با این حال، هنگامی که الگوی نبرد را برای خود ترسیم می‌کنید، غذا بیشتر طعم خود را از دست می‌دهد و برنج در دهان تبدیل به خاکستر می‌شود.

کیفیت هنری- متوسط

طراحی هنری انیمه خوب است، هرچند کلی و عمومی است، اما غذاها که جز مهمی از انیمه را تشکیل می‌دهد، حیرت‌انگیزاند. غذاها باعث می‌شوند احساس گرسنگی کنم. تیتراژ پایانی خیلی چندش‌آور است –باعث تعجب است که مجوز پخش قانونی گرفته است.

کیفیت صدا- متوسط

دیالوگ‌هایی که با جدیت کامل ادا می‌شوند قشنگ و مناسب هستند و موسیقی کاملاً به مخاطب هیجان و انرژی می‌دهد. حیف است که تیتراژ آغازین و پایانی به‌هیچ وجه با هم مطابقت ندارند. بعلاوه، آن‌ها در واقع برای خارجی‌ها از یک لهجه ژاپنی خارجی استفاده کرده‌اند! آیا صداپیشه‌ها در پایان انیمه تکامل می‌یابند؟

کیفیت داستان و روایت- پایین

افرادی آشپزی می‌کنند، عده‌ای دیگر غذاها را می‌چشند و همگی لباس‌های‌ خود را نابود می‌کنند. متاسفانه، “فود وارز” خط داستانی کمرنگی دارد (خیلی داستان‌گو نیست) و برای جبران نبردهای تکراری، آن را بسط و گسترش نمی‌دهد.

کیفیت کلی- متوسط

توصیه: این انیمه را امتحان کنید. دست کم چندتا از قسمت‌های انیمه “فود وارز” ارزش تماشا کردن دارد و علی‌رغم اشکالات عمده‌اش، به شما تجربه راحتی از تماشا کردن انیمه می‌دهد.

نکات مثبت

• کاربرد مناسب جذابیت‌های جنسی (اچی) در نبردها
• غذاها دهان آدم را آب می‌اندازند.

نکات منفی

• به‌طرز باورنکردنی تکراری (در نبردها)
• در نبردها باخت یا بازنده‌ای وجود ندارد.
• شخصیت‌های رقیب هیچ چالشی ایجاد نمی‌کنند.
• داستان هرگز به جلو حرکت نمی‌کند.

دانلود انیمه فود وارز