معرفی فیلم همه می‌دانند (Everybody Knows) + دانلود 

اصغر فرهادی کارگردان نام آشنای ایرانی پس از موفقیت‌های پی در پی در سینمای ایران همچون “فروشنده” و “جدایی نادر از سیمین” و تجربه ساخت فیلم در سینمای فرانسه با اثر “گذشته”، با اثر “همه می‌دانند (Everybody Knows) پا به سینمای اسپانیا گذاشت. فرهادی در این اثر با بزرگان سینمای اسپانیا و آرژانتین همکاری کرد و فیلمی با همان سبک خود به یادگار گذاشت. برای بررسی فیلم “همه می‌دانند” از اصغر فرهادی با ادامه این مطلب از بهترین سرگرمی همراه باشید.

سبک خاص فرهادی در “همه می‌دانند”

هر کسی که با سینمای کارگردان مطرح ایرانی، اصغر فرهادی آشنا باشد، به خوبی از تمایل او برای قرار دادن رویدادی تحریک کننده در عمق فضای پر از تعلیق آگاه است. این روند در حالی اتفاق می‌افتد که مخاطب در گذر زمان به روال تکراری کاراکترها عادت کرده است. در اغلب موارد فیلم سازان گویا مجبورند مخاطب را از ابتدای داستان شوکه کنند؛ اصغر فرهادی اما از اهمیت غوطه ور شدن تماشاچی در ریتم‌های تکراری قبل از شوک ناگهانی به خوبی آگاه است.

صحنه حمام در فیلم “روانی” هیچکاک را به یاد بیاورید. اگر این تصویر به جای دقیقه 40، زودتر نمایش داده می‌شد آیا همین مقدار تاثیر گذار بود؟ هشتمین اثر فرهادی، ” همه می‌دانند “، به زبان اسپانیایی است. شاید بتوان گفت که این فیلم بهترین فیلم او از لحاظ تصویری تاکنون است. خوزه لوئیس آلکائینه، فیلم بردار شناخته شده سینما، فیلم را با تصویری فوق العاده از یک خانواده در زیر نور خورشید‌ آغاز می‌کند. این خانواده در حال رفتن به یک مراسم عروسی در مادرید هستند.

تمرکز بر روی چهره جذاب ایرنه با بازی کارلا کمپرا است؛ نوجوانی که اشتیاقش به زندگی در قاب تصویر موج می‌زند. چهره زیبا و جذابیت ذاتی کمپرا به خودی خود توجه ما را به سمت این که نگران او شویم جلب می‌کند. خواه در حال رانندگی بی احتیاط  با موتور سیکلت باشد یا از طناب آویزان برج ناقوس تاب بخورد و یا این که مراسم عروسی خاله‌اش را به هم بریزد، این ایرنه است که احساس پریشان حالی شدیدی را به ما القا می‌کند. در آنی مخاطب خود را بر روی صندلی می‌یابد در حالی که منتظر اتفاق مهیبی است. با این وجود، باز هم اتفاقی که در پیش است غیر منتظره‌تر از آن چه که انتظار داریم خواهد بود.

سکون و سکون اثر فرهادی

جدا از سر و صدای ” همه می‌دانند” در جشنواره فیلم کن، ما شاهد نبوغ فرهادی در استخراج نیرویی عظیم از میان سکوت و سکون خواهیم بود. من به شخصه هرگز نمایی از فیلم قبلی او یعنی ” فروشنده ” را فراموش نمی‌کنم. در این پلان دوربین روی یک در باز، ثابت می‌ماند، تا جایی که  مخاطب از ترس شروع به لرزیدن کند. در فیلم همه می‌دانند، بیشتر از هر زمان دیگری می‌توان از رویكرد ماهرانه كارگردان در طراحی صدا تحت تأثیر قرار گرفت. او با ظرافت تمام حرکت تیغه برف پاك كن را با نبض ضربان شخصیت‌هایی که گذر زمان برایشان در حکم مرگ و زندگی است، هم گام می‌کند. با حرکت در میان چرخ دنده‌های زمان، هر ثانیه صدای ناقوسی غیر قابل اجتناب به گوش می‌رسد. هر بار تکرار کلمه ” زمان ” مانند چاقویی است که در فیلم سینمایی ” باج گیری ” آلفرد هیچکاک با آن رو به رو هستیم.

فاجعه غیرقابل بازگشت

پاکو (خاویر باردم)، صاحب یک تاکستان محلی موفق است. او به ما خاطرنشان می‌کند که شراب برای شخصیت‌ها برخوردی متواضع با زمان را به همراه می‌آورد. شکی نیست که نظر فرهادی در مورد سینما هم همین است. زمان همان چیزی است که پاکو و دوست قدیمی‌اش لورا (پنه لوپه کروز)، در تلاشند تا برای جلوگیری از یک فاجعه غیرقابل بازگشت برای خود خریداری کنند. هنگامی که خانواده لورا تنها ساعاتی پس از برگذاری مراسم عروسی، فیلم آن را تماشا می‌کنند، ممکن است به گذشته‌ای دور فکر کنند که در آن لذت افسارگسیخته هنوز در چشمان افراد به چشم می‌خورد.

وقتی برادرزاده پاکو، فیلیپه (سرجیو کاستلانوس)، با ایرنه  دختر لورا از برج بالا می‌روند، از یک پلکان دایره‌ای مشابه با فیلم ” سرگیجه ” استفاده شده است. مانند آن مکان به یاد ماندنی، این جا هم اسراری بر روی دیوار حک شده است. برج ناقوس گویا با احساس ناخوشایندی از تکرار در تاریخ تسخیر شده است. ایرنه و فیلیپه به گونه ای غیر قابل توصیف جذب یکدیگر می‌شوند.

آیا شخصیت‌ها نقش بازی می‌کنند یا خیر؟

در نهمین همکاری زوج کروز و باردم روی صفحه نمایش، عشاقی قدیمی را می‌بینیم که هوشمندانه تصویر شده‌اند. گذشته آن‌ها به دلایل زیادی سرکوب شده است؛ با این حال، ما می‌توانیم تنش و جنجال موجود بین این دو نفر را در هر زمانی که در مدار یکدیگر می‌چرخند احساس کنیم. عنوان فیلم، شاید بارها با صدای بلند بیان شود. با پیچیده‌تر شدن ماجرا و صمیمیت یک باره بین پاکو و لورا، داستان، اضطراری تازه پیدا می‌کند. هرچیزی که آن‌ها پیش‌تر ساخته‌اند ممکن است نابود شود.

میهمانان عروسی تا چه اندازه از تاریخچه بین این زوج طلاع داشتند؟ آیا واقعاً می‌توان به هیچ یک از آن‌ها اعتماد کرد، حتی به افرادی که از گوشت و خون یکدیگر هستند؟ درست همان طور که ” فروشنده ” مرز تخیل و واقعیت را از بین می‌برد، ما به طور مداوم این سوال را با خودمان را مطرح می‌کنیم که آیا شخصیت‌ها نقش بازی می‌کنند یا خیر. برخی از نماهای بدون کلام هنگامی که به ذهن متبادر می‌شوند، گویی با صدای  بلند در حال حرف زدن با مخاطب هستند.

باردم و نقشی نادر از او

فروشنده فیلمی در رابطه با احساسات برجسته است؛ احساساتی که به جای رشد دادن کاراکترهای اصلی، آن‌ها را تا جای ممکن فلج می‌کنند. این وضعیت یادآور ادعای نیکول کیدمن برای بازی در نمایی از فیلم ” چشمان کاملا بسته ” است. او برای ایفای نقش در این نما از فیلم کوبریک، ساعت‌ها در حال گریه کردن بوده است. این اتفاق بی شباهت به نقش پردازی کروز در فیلم‌های فرهادی نیست. باردم به ندرت در فیلمی چنین آسیب پذیر نشان داده شده است. نقش او نمایشی از یک مرد کوه پیکر در اواسط فروپاشی بی سر و صدا و دلخراشش است. تماشای الکل نوشیدن وی در حین دریافت خبری ناگهانی و ناراحت کننده، مانند مشاهده ذوب شدن یخچال‌های طبیعی در اقیانوس‌ها است. مکاشفه‌های تغییر دهنده زندگی، زمزمه‌وار یا در قالب یک متن غیرقابل ردیابی تحقق می‌یابند.

همسر پاکو، بی (با بازی باربارا لنی آتشین) نقطه مقابل خوبی برای خشمی خفه کننده است. هر چند چشم انداز استوار او ممکن است آگاهانه نباشد، با این حال فرهادی بدون قضاوت آن را به تصویر می‌کشد. او روشن می‌کند که شیوه بیان کلمات از زوایای متفاوت چگونه قانع کننده خواهند بود. احترام فیلم ساز نسبت به آرتور میلر از طریق شخصیت‌های لایه لایه و پیچیده او که نه فرشته‌اند و نه اهریمن نمایش داده می‌شود. اگرچه تعداد بازیگران گروه به قدری زیاد است که پیگیری زاویه دید یک به یکشان کار سختی است، با این حال گذر کردن از شرارت‌های موجود در هر کدامشان، قابل اغماض نیست.

الهامات گسترده

به برخی از ایده‌های تصویری فرهادی چنان که باید بها داده نشده است. مثلا بخش‌هایی از فیلم که از بالا تصویربرداری شده است یادآور فیلم پنهان اثر هاینکه است. پیچش‌های مختلف بالقوه‌ای که در سراسر فیلم ایجاد شده، بسیار دلهره آورتر از چیزی است که در پایان بندی بر ما آشکار می‌شود؛ پایانی که تا حد قابل توجهی با توجه به روایت اصلی قابل تشخیص است. با این حال، مانند همه کارهای فرهادی، ” همه می‌دانند ” هم بیشتر در رابطه با کشف باطن روح هر یک از شخصیت‌هاست تا رمز و راز موجود در قصه؛  افرادی که دروازه‌های طغیان مخزن تلخی از فرو خردگی را بازگشایی می‌کنند.

شوهر لورا، الخاندرو با بازی ریکاردو دارین، آن قدر در حاشیه باقی می‌ماند که به عنوان مظنون اصلی برای مخاطب به حساب می‌آید. او بلاخره زمانی در نیمه فیلم خود را نشان می‌دهد. هر چند انتخاب‌های عقلانی‌اش در زندگی ممکن است کاملا ساده لوحانه باشد، اما دارین نیاز الخاندرو به خاتمه را به ما ثابت می‌کند. پایه ریز خوشبختی او، بنیادی متشکل از اسرار است؛ اسراری که نمی‌توان برای مدتی نامحدود بر آن‌ها سرپوش گذاشت. همه این‌ها منجر به سکانسی آشوبناک می‌شود که فرهادی آن را بدون نقص به تصویر می‌کشد.

جایی که لحظات کلیدی به لطف سواستفاده از زمان، خارج از دید اتفاق می‌افتند. ذهن ما جاهای خالی را به گونه‌ای پر می‌کند که به ترسناک ترین رویدادها هم اجازه می‌دهد تا در تصوراتمان به وضوح شکل بگیرند. همان طور که کارگردان در طی گفتگویی در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو خاطرنشان کرده است: ” هر آن چه در این قاب مشاهده می‌کنید، به شما کمک می‌کند تا آن چه خارج از آن وجود دارد را تصور کنید. “

“همه می دانند “، اثری جذاب و عالی

” همه می دانند “، ممکن است فیلمی کلاسیک مانند “جدایی” نباشد، با این حال در ژانر خود یک فیلم نادر است. فیلم بسیار عالی پرداخت شده است، بسیار تحریک کننده است و از جذابیت کافی برخوردار است. فرهادی ممکن است مانند پاوه پائولیکوفسکی در لهستان، به علت امتناع از تصویربرداری در ایران مورد انتقاد قرار بگیرد؛ اما مساله اصلی این است که موضوع فیلم‌های هر دو فیلم ساز، یک مساله فرهنگی جهانی است. دغدغه اصلی هر دو کارگردان بررسی شرایط انسانی است. تصادفی نیست که وقتی فرهادی با فیلم‌هایش به دور دنیا سفر می‌کند، بینندگانی را می‌بیند که عکس العمل‌های مشابهی را صرف نظر از محل زندگی خود نسبت به وقایع فیلم دارند. تعداد کمی از فیلم سازان در تأیید این میزان از شباهت افراد در دنیا به یکدیگر، چنین مستعد عمل کرده‌اند.

نظرات دیگر منتقدان درباره فیلم همه می‌دانند :

فیلمی برانگیزاننده و مهیج …همه می‌دانند بهترین فیلم فرهادی نیست، اما حتی فیلم‌های معمولی فرهادی از اکثر فیلم‌ها بهتر است.
18 سپتامبر 2019 – کلودیا پویگ – فیلم ویک – لوس آنجلس

فرهادی استاد درام است. هدیه او به ما لحظات هیجان انگیز یک آدم ربایی دلخراش است. برای مخاطب مثل این است که بلیط یکی از فیلم‌های لیام نیسون را خریداری کرده باشد و در عوض در یک نمایش استریندبرگ پیچیده شرکت کند.
21 مارس 2019 – کریستوفر اور – آتلانتیک

گرچه این فیلم مانند فیلم‌های همیشگی فرهادی نیست، اما ویژگی‌های شایسته‌ای مخصوص به خود را در بر دارد. از جمله این‌ها می‌توان به بازی باشکوه باربارا لنی اشاره کرد.
10 مارس 2019 – وندی ایده – ابزروز – انگلستان

فیلمی پر از لحظات دلخراش که هرگز ضربه احساسی را به مخاطب تحمیل نمی‌کند.
8 مارس 2019 – آدام وودوارد – لیتل وایت لایز

در این فیلم ما در یک منظره نابود شده، در داستانی جنایی بین آگاتا کریستی و آیسکیلوس گم خواهیم شد.
6 مارس 2019 – نایجل اندروز – فایننشال تایمز

تعلیق باورنکردنی روی هم جمع شده و وزن زیادی را بر پایان بندی فیلم قرار می‌دهد. پایانی که تا حدی ناامید کننده است.
29 آگوست 2020 – ویکتور پینیرو – سونت آرت استودیو

اصغر فرهادی مانند نویسنده بزرگ داستان کوتاه کانادایی، آلیس مونرو، روایت‌های پیچیده و مرموزی را پیرامون رشته‌ای از شخصیت‌ها شکل می‌دهد؛ اشخاصی که درک روابط آن‌ها با یکدیگر برای مخاطب زمان بر است.
11 آگوست 2020 – پیرس مارچانت – روزنامه دموکرات آرکانزاس

حتی حضور بازیگران حرفه‌ای نیز نتوانسته فیلم نامه‌ای خسته کننده و محفوظ از خطر را نجات دهد.
17 فوریه 2020 – فدریکو فرزان – سینه لیپسیس

فیلم هیجان انگیز روانشناختی که پس از یک شروع امیدوار کننده دچار تزلزل می‌شود.
7 نوامبر 2019 – کیت اسمیت وونگ – فلیک فیست

دانلود فیلم “همه می‌دانند (Everybody Knows)”