نقد و بررسی فیلم بامبشل (Bombshell) + دانلود 

بامبشل فیلمی سینمایی در ژانر درام است که توسط دیوید روچ کارگردانی شده. این اثر که بر اساس داستانی واقعی ساخته شده، نگاهی عمیق به مسائل زنان دارد. با ادامه این مطلب از بهترین سرگرمی همراه باشید.

اطلاعات کلی

بامبشل، نگاهی عمیق به مسائل زنان، برگرفته از داستانی واقعی

فیلم سینمایی بامبشل، انفجار ناگهانی خشم و فریاد زنان کانال فاکس نیوز و به دنبال آن زنانی از سراسر دنیا از تجاوزات و آزارهای جنسی که برایشان اتفاق افتاده بود را با همان میزان خشم، هیجان و جدیت، به تصویر کشیده است.
بیش از یک سال قبل از این که اتهامات سوءاستفاده و آزار و اذیت هاروی واینشتاین (Harvey Weinstein) جرقه ای برای جنبش  #MeToo  شود و حفره‌ای در زندگی حرفه ای او ایجاد کند، راجر ایلز (Roger Ailes)، غول مخوف اخبار تلویزیونی بود که متهم به چنین مسائلی شد و امپراتوری شخصی‌اش فروریخت.

فیلم کارگردان جی روچ (Jay Roach) آن روزهای پرتنش تابستان 2016 را دنبال می‌کند. زمانی که گرچن کارلسون مجری برنامه صبحگاهی «فاکس و دوستان» (Fox & Friends) شکایتی را علیه مدیرعامل سابق فاکس نیوز عنوان کرد. و به دنبال آن مگین کلی (Meggyn Kelly) – بزرگترین ستاره شبکه در آن زمان – داستان آزار و اذیتی که ایلز برایش به وجود آورده بود را مطرح کرد.

فیلمی متعادل و در عین حال گویا

همه این‌ها مسائلی سنگین و جدی هستند که از نظر عاطفی، فرهنگی و مالی خطرات و پیامدهای زیادی دارند. اما روچ که روی فیلمنامه‌ای از چارلز راندولف کار می‌کند. تعادل دشواری را در به تصویر کشیدن این وقایع با لحنی تند برقرار کرده در حالی که به طور پیوسته در فیلم تنش‌هایی را ایجاد می‌کند. بامبشل در عین سبک و بی‌سروصدا بودن، ضربات مهلکی را به بیننده وارد می‌کند.

نگاهی به پشت صحنه دنیای رسانه و سیاست

روچ کارگردان برنده جایزه امی برای فیلم «تغییر بازی» (Game Change) است که درباره اوج‌گرفتن سارا پیلین به عنوان معاون جان مک کین در انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 جمهوری‌خواهان است. چارلز راندولف هم یکی از نویسندگان برنده اسکار فیلم «رکود بزرگ» (The big short) است که موضوع پیچیده رکود اقتصادی سال 2008 را به شیوه‌های الهام‌بخش و قابل فهم و در عین حال سرگرم‌کننده مورد بررسی قرار داده بود. بنابراین قلمرویی که بامبشل در آن قرار گرفته برای هردوی آن‌ها آشناست. “Bombshell” عناصری از هر دو را ترکیب می کند: تصاویر آشنا و روشن از چهره‌های مشهور رسانه‌ای و سیاسی و شکستن دیوار چهارم تا ما را به پشت صحنه این دنیای دورافتاده و نسبتا غیرقابل اعتماد ببرد.

شارلیز ترون و بازی دقیق در نقش مگین کلی

شخصی که پرده را کنار می‌کشد و ما را به داخل دعوت می‌کند، شارلیز ترون در نقش کلی (Kelly) است. از اولین لحظه‌ای که او را می‌بینیم، ثبات را به طرز اسرارآمیزی نمایان می‌کند. با گشت زمان کمی، احساس می‌کنید که واقعا خود کلی را تماشا می‌کنید،. و این واقعیت که او در حال صحبت طولانی برای توضیح عملکرد درونی شبکه خبری محافظه‌کار است. این امر چند چیز مهم را بلافاصله نمایش می‌دهد. کلی با لحنی توطئه‌آمیز بیان می‌کند که بازیکنان چه کسانی هستند. ساختار قدرت چگونه عمل می‌کند و مردم برای زنده ماندن چه کاری باید انجام دهند. اما ترون با صحبت مستقیم با مخاطب، در بیشتر مواقع با چشمک و لبخند، شخصیت سرد و سفت و سخت Kelly را نیز نرم می‌کند و او را دلسوزتر و قابل دسترس‌تر نشان می‌دهد.

تحول به وجود آمده بسیار کامل است و ترون به سرعت باعث می‌شود فراموش کنید که در حال تماشای بازیگری هستید که نقش مگین کلی را بازی می‌کند. اما این مسئله یک حقه نیست. این یک معجزه در طراحی گریم است، مانند استخوان گونه و بینی برآمده، با خط چشم و مژه‌های پر، ضخیم و مصنوعی که بسیاری از کارهای سنگین را برای تکمیل ظاهر انجام می‌دهند. ترون به طرز درخشانی لحن و صدایی منطبق با واقعیت Kelly را به تصویر می‌کشد و ریتم متمایزو صدای بم و بلند او را به درستی تقلید کرده و نمایش می‌دهد. اما مهم‌تر از آن، او جوهره اصلی Kelly، سرسختی او و نیاز او به ادعای خود به عنوان فردی مقتدر را به خوبی به مخاطب منتقل می‌کند.

داستان از چه قرار است؟

هنگامی که کارلسون (نیکول کیدمن) از شکایت و دادخواهی علیه ایلز (با بازی جان لیتگو که تغییر فیزیکی قابل توجهی را از او شاهد هستیم) می‌گوید، چالشی فزاینده برای Kelly ایجاد می‌شود. این باعث می‌شود تا درخششی از اعتماد به نفس برای شکایت علیه ایلز درون او ایجاد شود. (این یک نقش عالی و فرصتی ویژه برای لیتگو است که به او فضای زیادی برای نشان دادن دامنه توانایی خود می‌دهد. زیرا او جنبه‌های توهین‌آمیزو پارانوئید شخصیت یک مدیر اجرایی را به خوبی به تصویر می‌کشد). با شروع حمایت زنان دیگر به خصوص زنان مشهور یا عالی‌رتبه از درستی شکایت از ایلز، سکوت Kelly انگشت‌نما و چشمگیر می‌شود.

مارگو رابی، شخصیتی که نمادی از زنان آسیب‌دیده است

در میان همه این‌ها، دختر ساده‌دلی در میان داستان پدیدار می‌شود: زن جوانی که زیبا و بلوند است و اشتیاق زیادی برای تبدیل‌شدن به یک ستاره تلویزیونی، مانند کلی و کارلسون دارد، فقط او یک نسل جوان‌تر است. مارگو رابی در نقش این دختر یعنی کایلا می‌درخشد.

شخصیتی نادر که بر اساس واقعیت پرداخته نشده، بلکه نماد و ترکیبی از کارمندان شبکه‌های مختلف است که از کارهای ایلز رنج می‌برند. او همچنین ناراحت‌کننده‌ترین صحنه فیلم را برای مخاطب به نمایش می‌گذارد، زیرا ما می‌بینیم که کایلا یک ملاقات دردناک با ایلز را تحمل می‌کند که در آن ایلز از او می‌خواهد بایستد و لباس سیاه خود را بالاتر و بالاتر ببرد. رابی آسیب پذیری و ترس شخصیت را بسیار محسوس جلوه می‌دهد و روچ درد این لحظه را با نجابت کایلا به مخاطب منتقل می‌کند.

بامبشل در سبکی مستندگونه ساخته شده است

همچنین در تابستان 2016 دونالد ترامپ به عنوان نامزد ریاست جمهوری حزب جمهوری‌خواهان به قدرت می‌رسد و مسیر حرکت او به طور ذاتی با مسیر کانال خبری تلویزیونی مورد علاقه‌اش در هم می‌آمیزد. راب دیلینی به عنوان تهیه کننده می‌گوید: «تمام کاری که ترامپ انجام می‌دهد تماشای فاکس است. و بنابراین درگیری Kelly با ترامپ به عنوان مجری مناظره -بر اساس سؤالی که از او درباره رفتارش با زنان در طول سال‌ها پرسیده است- Kelly را به یک هدف تبدیل می‌کند و بررسی دقیق و زن‌ستیزی را که او و بسیاری از زنان هنگام تعریف داستان‌هایشان با آن مواجه می‌شوند، افزایش می‌دهد.

روچ در بامبشل سعی می‌کند همه این موارد و هرگونه آزار و اذیت زنان را در بر بگیرد، و این کار را با سبک متناوب و شبه مستندی انجام می‌دهد که البته همیشه جواب نمی‌دهد. فیلم‌های روچ معمولا شامل فیلم‌های واقع‌گرا می‌شوند و گاهی اوقات به طور یکپارچه بازیگران خود را در تصاویر قرار می‌دهد. اما او همچنین از دوربین‌های دستی و زوم‌های فوری استفاده می‌کند که گویی در حال کارگردانی اپیزودی از The Office است، و چنین رویکردی کمی ناهماهنگ و گیج‌کننده به نظر می‌رسد.

درخشش غیرقابل انکار عوامل، از بازیگران تا طراح لباس

اما بازی‌ها همیشه قانع‌کننده هستند، از بازی بازیگران زن اصلی که کارهای درجه یک انجام می‌دهند –به‌ویژه در صحنه‌ای که همه آن‌ها بی‌صدا و با حالی ناخوشایند در آسانسور هستند– گرفته تا بازیکنان فرعی. و کالین اتوود، طراح بزرگ لباس، برای طراحی کمد لباس مجری مطرح فاکس نیوز، شایسته توجه ویژه‌ای است. مجموعه‌ای از لباس‌های پرزرق‌وبرق و کفش‌های پاشنه بلند دردناک، ترکیب مناسبی از قابلیت اعتماد و جذابیت جنسی را به مخاطب منتقل می‌کند. همانطور که خود ایلز بارها اصرار می‌کند، این یک رسانه تصویری است و زیبایی و جلوه‌های خیره‌کننده از ملزومات آن هستند. اما نگاهی به داخل کمد لباس، ناراحتی را که این زنان به نام جاه‌طلبی متحمل می‌شوند، و نگاه ابزاری را که باید برای شهرت تحمل کنند، نشان می‌دهد.

چرا بامبشل را ببینیم؟

بامبشل ممکن است نظر هیچ‌کس را تغییر ندهد؛ به‌ویژه بینندگانی که همانطور که در فیلم اشاره می‌شود، لوگوی فاکس نیوز همیشه در گوشه پایین صفحه تلویزیونشان قرار دارد، زیرا هرگز کانال را عوض نمی‌کنند! اما با این وجود، اصلا تلاش نکرده تا نگاهی منصفانه و متعادل داشته باشد و شعار شبکه را به عاریت بگیرد! (فاکس نیوز از 2016 با شعار Fair and balanced یعنی منصفانه و متعادل فعالیت می‌کند). در حقیقت باید گفت دیدگاه دقیق، عمیق، قاطع و صریح نسبت به مسائل موجود، نقطه قوت اصلی فیلم است.

دانلود فیلم بامبشل