نقد و بررسی فیلم سینمایی آنت (Annette) + دانلود 

آنت داستان یک زوج متشکل از یک استندآپ کمدین و نیزیک خواننده اپرای معروف را روایت می‌کند که زندگی شادی را در کنار هم سپری میکنند اما تولد اولین فرزند آن‌ها شرایط را تغییر می‌دهد. در این مقاله به نقد و بررسی این فیلم می‌پردازیم. همچنین امکان دانلود آن را برای شما فراهم کرده‌ایم. پس همراه بهترین سرگرمی باشید.

مقدمه

یک بار از کارگردان فرانسوی لئوس کاراکس پرسیده‌ شد که آیا نام او “واقعی” است یا “جعلی”. او پاسخ داد: “این یک نام واقعی جعلی است.” این یک شوخی نبود. از زمانی که اولین کارگردانی خود را در سن 24 سالگی انجام داد، با واقعیت و جعل، حقیقت و دروغ بازی کرد. او در بسیاری از موارد هیچ تمایزی بین این به اصطلاح متضادها قائل نیست. تئاتر و بازیگری را می‌توان «دروغ» دانست (آن‌ها با دنیاهای ساختگی سروکار دارند، با افرادی که وانمود می‌کنند آدم‌های دیگری هستند)، اما تئاتر جایی است که می‌توان حقیقت را گفت. شاید تنها جا باشد. حقیقت زیبا نیست. حقیقت‌ درد دارد. حقیقت گاهی احمقانه و ناعادلانه است. زندگی واقعی اغلب این را رد می‌کند. تئاتر آن را می‌پذیرد. کاراکس هم همینطور.

«آنت»، ششمین فیلم بلند او، کاوشی جسورانه در این ایده‌هاست. بدیهی است که این یک اپرای راک جسورانه است. تنها دیالوگ ماندگار از مردی می‌آید که روی صحنه یک استندآپ اجرا می‌کند. «آنت» تجربه‌ای هیجان‌انگیز و پرشور است.

موسیقی فیلم

«آنت»، با موسیقی عالی خود که توسط گروه دو نفره پاپ آمریکایی اسپارکس (برادران ران و راسل میل) ساخته شده است تنها یک موزیکال نیست بلکه یک ملودرام عامه‌پسند است که عناصر ماوراء طبیعی را در خود جای داده است (موضوع رایج در فیلم‌های کاراکس). «آنت» پر از انرژی تاریک و گاه خود ویرانگر است، جایی که احساسات به سختی قابل کنترل هستند و تنها می‌توان آن‌ها را از طریق آهنگ بیان کرد. این یک خودپسندی است که اغلب در موزیکال فیلم مدرن به درستی به آن پرداخته‌ نمی‌شود. شروع به آواز خواندن‌ در وسط صحنه احساسی مصنوعی دارد. مصنوعی هم است. کاراکس اما با سیال بودن «واقعی» و «جعلی» راحت است. او نگران این نیست که چه چیزی مصنوعی است یا نیست. این حساسیت به بازیگران بااستعداد او منتقل شده است که همگی خودپسندی موزیکال را می‌پذیرند و مشکلی برای برآوردن خواسته‌های آن ندارند.

شخصیت هنری

آدام درایور نقش هنری مک‌هنری، یک کمدین مشهور استندآپ با طرفداران فرقه را بازی می‌کند. «بازی» او بیشتر شبیه به یک اثر پرفورمنس آرت است که غرق در خصومت، خشم و تمایلات ضد اجتماعی است. درایور، با حوله حمام کلاهدار، در اطراف می‌گردد و گاهی اوقات میکروفون را طوری تکان می‌دهد که سیم آن به اطراف می‌خورد، در حالی که مخاطبانش یکصدا با آهنگ می‌خوانند. گاهی اوقات، چهار خواننده پشتیبان در پس‌زمینه ظاهر می‌شوند که موسیقی را همراهی می‌کنند و گاهی به عنوان یک گروه کر یونانی عمل می‌کنند و با وحشت به آنچه در حال رخ دادن‌ است نگاه می‌کنند.

بازی هنری ممکن است از برخی جهات اندرو دایس کلی را به یاد بیاورد، اما همچنین یادآور کاری است که استیو مارتین در اوج دهه 1970 خود انجام می‌داد (از نظر ساختار، اگر نه از نظر احساس). مارتین یک شخصیت را خلق کرد – لباس سفید، بانجو، تیری که از سر می‌گذرد – و این شخصیت چیزی بود که مردم می‌آمدند ببینند. اینکه شخصیت هنری روی صحنه نماینده خود واقعی او است یا نه، یکی از تنش‌های «آنت» است. از او پرسیدند: «چرا کمدین شدی؟» او پاسخ داد: “خلع سلاح کردن مردم. این تنها راهی است که بلدم برای اینکه حقیقت را بگویم.”

درباره فیلم

هنری عاشق یک سوپرانوی معروف به نام آن دفراسنو (ماریون کوتیار) شده است که به خاطر آواز یکنفره تماشایی صحنه مرگ شهرت دارد. مطبوعات زرد از این «زوج» که بهم نمی‌خورند عصبانی شده‌اند، و فیلم با وقفه‌هایی به سبک «سرگرمی امشب» نشانه‌گذاری شده است، جایی که این رابطه با وسواس مورد بحث قرار می‌گیرد. پس از یکی از کنسرت‌های آن، هنری با موتور سیکلت خود به درب صحنه می‌رود و آن دو تا شب و در تاریکی به خانه می‌روند. موضوع عاشقانه آن‌ها، که با وسواس تکرار می‌شود، عنوان واضحی دارد”ما خیلی همدیگر را دوست داریم”، که آن‌ها در صحنه‌های مختلف، جداگانه و با هم می‌خوانند، دست در دست هم در مزرعه راه می‌روند یا رابطه جنسی پرشور دارند (تبریک به هر دو بازیگر که این کار را عملی کردند). اما هیچ چیز به این پاکی و زیبایی نمی‌تواند دوام بیاورد.

بازی کمدی هنری بر اساس نفرت از خود و مخاطبانش اجرا می‌شود، و این نفرت از خود از یک مکان واقعی سرچشمه می‌گیرد. چطور ممکن است کسی به زیبایی آن (Ann)، او را دوست داشته باشد؟ او به شریک زندگی سابق او (سایمون هلبرگ)، رهبر ارکستری که تمام موسیقی‌های او را تنظیم می‌کند، حسادت می‌کند. در همین حال، آن خیال می‌کند که هنری توسط موقعیتی شبیه به #MeToo پایین کشیده شده است (هر «متهم» نسخه خود را از وقایع در تلویزیون می‌خواند). فکر می‌کند او را می‌شناسد. آیا واقعاً می‌توانیم شخص دیگری را بشناسیم؟

هنری به دلیل اتهامات زنان “کنار” گذاشته‌ نشده است. هنری در یک اقدام تماشایی خود تخریبی، حرفه خود را به آتش می‌کشد. خودش باعث کنار گذاشته‌ شدن خودش می‌شود. همانطور که او سقوط می‌کند، آن اوج می‌گیرد. مطبوعات زرد از آن دو عصبانی هستند و از شکست هنری خوشحال‌اند. در اینجا عناصری از “ستاره‌ای متولد شده است” یا “نیویورک، نیویورک”، دو فیلم موزیکال وجود دارد که در آن افراد خلاق برای حفظ تعادل خود در زمانی که یکی از شریک‌ها کمتر از دیگری موفق است تلاش می‌کنند. در میان این همه آشفتگی، هنری و آن یک بچه دارند. هرچه کمتر در مورد آن صحبت شود بهتر است.

دیگر فیلم‌های لئوس کاراکس

کاراکس در 37 سال تنها تعداد انگشت شماری فیلم ساخته‌ است. او با «پسری با دختر ملاقات می‌کند» در سال 1984، با بازی میریل پریر و دنیس لوانت (که بارها و بارها با آن‌ها کار کرد) کار خود را قوی شروع کرد. در سال 1986 شاهکار خصومت یا خون ناپاک (Mauvais Sang) دومین فیلم سینمایی این کارگردان در اوج جوانی در سن 26 سالگی ساخته شد. در این فیلم ژولیت بینوش و لوانت، نقش آفرینی کردند. این فیلم یکی از دستاوردهای بزرگ سینما محسوب می‌شود.

کاراکس با اینکه در آن زمان 26 سال داشت، اما ا به عنوان یک هنرمند کاملاً شکل گرفته بود. سومین فیلم او، «عاشقان روی پل» سه سال به طول انجامید و بمب گران‌قیمتی بود – مثل «ایشتار» فرانسه – تقریباً ده سال طول کشید تا کاراکس فیلم دیگری بسازد. (شکست گران یا نه، «عاشقان روی پل» شایسته کشف مجدد است.) در سال 1999 پولا ایکس با کاترین دنوو با موسیقی آوانگارد خواننده و آهنگساز اسکات واکر منتشر شد. (موسیقی همیشه نقشی حیاتی در فیلم‌های کاراکس و بسیاری از معروف‌ترین سکانس‌های او بازی کرده است – مانند خصومت یا خون ناپاک (Mauvais Sang) که در آن لوانت، هیجان‌زده از اولین احساس عشقش، در خیابانی تاریک به همراه آهنگ دیوید بووی به نام “عشق مدرن” می‌دوید و پشتک می‌زد». صحنه‌ای که نوآ بامباخ به‌طور عمده برای «فرانسیس ها» به نمایش گذاشت).

در سال 2012، «موتورهای مقدس» با بازی مجدد لوانت به نمایش درآمد، در نقش مردی که در خیابان‌های پاریس با یک لیموزین سفید رنگ در حال سفر است و برای «قرارهای» متفاوت، خود را از نظر فیزیکی تغییر می‌دهد. “موتورهای مقدس” رک و پوست کنده‌ترین نمایش کاراکس است: درباره عمل آفرینش، درباره خود بازیگری. فیلم با تصویری از تماشاگرانی شروع می‌شود که در سالنی تاریک نشسته‌اند و در سکوت منتظر شروع نمایش هستند.

تصنعی بودن فیلم آنت

در «آنت»، کاراکس از همان ابتدا تصنعی بودن را پذیرفت. فیلم با نوازندگان و خوانندگانی که در یک استودیوی ضبط جمع شده بودند آغاز می‌شود، در حالی که تکنسین‌ها اهرم‌هایی را در غرفه می‌کشند. گروه شروع به اجرای افتتاحیه، با آهنگ « So May We Start» می‌کند، و در نهایت، زمانی که گروه، خوانندگان، تکنسین‌ها، همه، از جای خود بلند می‌شوند و استودیو را ترک می‌کنند، همچنان در حال آواز خواندن هستند. در حالی که در خیابان‌ها رد می‌شدند مردم را به دنبال خود جمع می‌کردند، صدا بیشتر و بیشتر می‌شد. (این یادآور آکاردئون “ساز میان دو پرده” در “موتورهای مقدس” است).

« So May We Start» مانند یکی از آن سخنرانی‌های آغازین یا پایانی شکسپیر عمل می‌کند، جایی که یک شخصیت مستقیماً مخاطب را متوجه آنچه قرار است ببیند می‌کند، یا در پایان درخواست تشویق می‌کند (مانند «دست‌هایت را به من بده اگر با هم دوست هستیم» از پاک (Puck)، در پایان رویای شب نیمه تابستان. « So May We Start» شرایط اصول عملیاتی “آنت” را تعیین می‌کند. مصنوعی است، اما به خاطر آن کمتر واقعی نیست. همین امر در مورد استفاده خیره کننده کاراکس از پروژکتور عقب (به ویژه در یک صحنه) صادق است. این “جعلی” است، اما چیزی در آن وجود دارد که واقعی‌تر از واقعیت به سبک مستند است. وقتی در حال خلقت هستید هیچ چیز ساختگی نیست.

نقش‌آفرینی عالی آدام درایور و ماریون کوتیار

هیچ کدام از این‌ها بدون اجرای پرشور آدام درایور و ماریون کوتیار، به ویژه درایور، کارساز نخواهد بود. درایور در فکر فرو می‌رود و مدام با خود کلنجار می‌رود مانند یک آدم غول‌پیکر که برای هر فضای کوچکی که کسی بخواهد او را در آن قرار دهد خیلی بزرگ و دست و پا گیر است. عشق هنری را آزاد می‌کند، اما عشق همچنین او را به دام می‌اندازد. این تناقضی است که هنری نمی‌تواند آن را مدیریت کند. او باید آن را به آتش بکشد و کسی جز خودش مقصر نخواهد بود. همیشه یک رگه خودویرانگر در جهان‌های تخیلی کاراکس وجود دارد، به خصوص وقتی صحبت از عشق می‌شود. عشق رستگاری‌بخش است (مانند صحنه چتربازی در خصومت یا خون ناپاک “Mauvais Sang”) اما عشق همچنین یک عذاب است. شیرینی مزه ثانوی تلخی دارد.

صحنه آخر

صحنه آخر شاهکار شاه ویدور در سال 1928 “جمعیت” در یک سالن سینما اتفاق می‌افتد، جایی که تماشاگران زیادی از خنده به خود می‌پیچند. دوربین، به سرعت از بالای سر جمعیت می‌گذرد، و دورتر و دورتر به عقب کشیده می‌شود، تا جایی که جمعیت انتزاعی می‌شود، و خنده از نمای زاویه نگاه خدا تقریباً عجیب و غریب است. کاراکس قبلاً آن صحنه را در فیلم‌هایش گنجانده است و اینجا هم دیده می‌شود. این نمادی قدرتمند برای کاراکس و محدود کردن کامل علاقه او به تنش‌های بین مخاطب و هنرمند، بین هنرمند و جهان، نیاز بشر به گریز، و اینکه چقدر فرار می‌تواند ناقص باشد، است.

حقیقت گاهی غیر قابل تحمل است. تنها کاری که می‌توانید انجام دهید این است که بخندید. در مصاحبه ای با Indiewire در سال 2012، کاراکس به این فکر افتاد: «امیدوارم روزی فیلمی بسازم که موزیکال باشد. من زندگی را در موسیقی می‌خواستم.» و بنابراین “آنت” مانند یک نقطه اوج احساس می‌شود، اجتناب‌ناپذیر است. اینجا جایی است که کاراکس تمام مدت می‌خواست به آن برسد. «آنت» در تاریخ 6 آگوست در سینماهای منتخب و در 20 آگوست در آمازون پرایم در دسترس خواهد بود.

دانلود فیلم سینمایی آنت (Annette)

نکات جالب فیلم آنت

• در حالی که ستارگان فیلم بیشتر آوازهای زنده خود را اجرا می‌کنند، آواز اپرا ماریون کوتیار توسط کاترین تروتمن دوبله شده است.
• سایمون هلبرگ آنقدر مشتاق دریافت این نقش بود که شهروند فرانسوی شد و زبان فرانسه را یاد گرفت، زیرا تولید به تعداد بیشتری از شهروندان اتحادیه اروپا در گروه بازیگران برای دریافت بودجه اتحادیه اروپا نیاز داشت. این غیرضروری بود زیرا ماریون کوتیار برای نقشی که قبلاً به رونی مارا و میشل ویلیامز داده شده بود انتخاب شد.
• در حین فیلمبرداری در بروکسل، سگ لئوس کاراکس ” Javelot” عبور از ترافیک ترسید و فرار کرد و باعث شد آدام درایور فیلمی در شبکه‌های اجتماعی برای کمک به یافتن سگ منتشر کند که توسط چندین نفر از جمله مارک همیل دوباره توییت شد. Javelot سپس سالم در یک ایستگاه قطار نزدیک پیدا شد.
• اولین فیلم انگلیسی زبان لئوس کاراکس.
• فیلمبرداری در آگوست 2019 آغاز شد و فیلمبرداری در لس آنجلس، بروکسل و بروژ و همچنین مکان‌های مختلفی در آلمان از جمله مونستر، کلن و بون انجام شد. تولید در نوامبر 2019 به پایان رسید.
• رونی مارا برای بازی انتخاب شد اما کنار رفت. بعداً، میشل ویلیامز جایگزین او شد، اما پس از اینکه پروژه در مرحله توسعه گیر کرد و ماریون کوتیار وارد آن شد، او نیز کنار رفت.
• طبق حساب رسمی توییتر اسپارکس، فیلمبرداری در 2 آگوست 2019 آغاز شد.
• به کریستن استوارت پیشنهاد شد که نقش اصلی را ایفا کند، اما مجبور شد آن را رد کند، زیرا او نمی‌تواند خوب بخواند.
• Annette در 6 ژوئیه 2021 توسط یوجی‌سی (UGC Distribution) در فرانسه اکران شد و همچنین به عنوان فیلم افتتاحیه در جشنواره فیلم کن 2021 در همان روز به نمایش درآمد.
• در نوامبر 2019، برخی از صحنه ها در كونستموسيوم در بون، آلمان فیلمبرداری شد.
• بخشی از فیلم در مونستر، NRW، آلمان – در ساختمان بیمه LVM در Kolde-Ring 21 فیلمبرداری شده است. به گفته سازندگان فیلم، برج LVM شبیه ساختمان اداره پلیس لس آنجلس است.

مطالب مرتبط: نقد و بررسی فیلم سینمایی آنچارتد (Uncharted) + دانلود

مطالب مرتبط: نقد و بررسی فیلم سینمایی دکتر اسلیپ (Doctor Sleep) + دانلود