بیوگرافی آدام درایور (Adam Driver) + دانلود بهترین فیلم‌های او 

نام کامل	آدام داگلاس درایور (Adam Douglas Driver)
زمینه فعالیت	بازیگری
تاریخ و محل تولد	19 نوامبر سال 1983 در سن دیگو در کالیفرنیا
ملیت	ایالات متحده آمریکا
والدین	پدر: جو درایور  مادر: نانسی رایت
همسر(ها)	جوان تاکر
فرزندان	یک پسر
افتخارات	2 نامزدی آکادمی اسکار و چهار نامزدی امی
آثار برجسته	داستان ازدواج – پترسون – جنگ ستارگان

آدام درایور هنرمند مشهور آمریکایی است در سالیان اخیر موفق به درخشش در آثار درخشانی همچون جنگ ستارگان، سکوت و داستان ازدواج شده است. در این مقاله به بیوگرافی و داستان زندگی او خواهیم پرداخت. همچین برای شما 10 فیلم سینمایی برتر او به همراه لینک دانلود مستقیم قرار داده شده است. به شما توصیه می‌کنیم ادامه این مطلب از بهترین سرگرمی را دنبال کنید.

زندگینامه آدام درایور

آدام درایور، هنرپیشه آمریکایی است که بیشتر به خاطر ایفای نقش کاراکتر “کایلو رن”، شخصیت شرور اصلی در آخرین قسمت‌های مجموعه جنگ ستارگان (نیرو برمی‌خیزد و آخرین جدای) شناخته می‌شود. آدام که در کالیفرنیا به دنیا آمد و بزرگ شد، در ابتدا خیلی به حرفه بازیگری علاقه‌مند نبود.وی پس از حملات ۱۱ سپتامبر، به سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده پیوست. او بعدها به‌دلیل تصادف، با افتخار از خدمت ارتش معاف شد. آدام بعداز این اتفاق در مدرسه جولیارد ثبت‌نام کرد تا بازیگری بیاموزد و خیلی زود شروع به اجرای برنامه‌های “برادوی” و “خارج از برادوی” در نیویورک کرد.

او گاهی اوقات به‌عنوان پیشخدمت و گارسون کار می‌کرد تا زندگی خود را به‌جهت مالی تامین کند. آدام اولین اجرای خود را درسال ۲۰۱۰ با حضور در سریال The Wonderful Maladys  انجام داد. یک‌سال بعد، او اولین فیلم خود (جی. ادگار) را به کارگردانی کیلینت ایست‌وود بازی کرد. پس‌از بازخورد اولین ستایش‌ها از عملکردش در بازیگری‌، سرانجام در سال ۲۰۱۲ در سریال کمدی-درام “دختران” یک نقش مهم را ایفا کرد و این یک پیشرفت بزرگ در زندگی حرفه‌ای او بود. کارگردان مشهور “جیم جارموش” به او پیشنهاد نقش اصلی فیلم “پترسون” را داد و این فیلم در جشنواره‌ها محبوبیت زیادی پیدا کرد و تحسین و تمجید‌های بسیاری را برای آدام درایور به ارمغان آورد.

دوران کودکی و نوجوانی

آدام درایور در ۱۹ نوامبر سال ۱۹۸۳ در سن دیگو واقع در ایالت کالیفرنیا، در خانواده جو داگلاس درایور و نانسی رایت  به دنیا آمد. مادر آدام وکیل حقوقی بود و زمانی که او هنوز کودک بود، از پدرش جدا شد. سپس با رادنی جی رایت، مسئول یک کلیسای باپتیست ازدواج کرد. آدام ۷ سالش بود که با خانواده‌اش کالیفرنیا را ترک کردند و مادرش، آدام و خواهرش را به ایالت زادگاه خود، ایندیانا برد. آن‌جا آدام را در “دبیرستان میشاواکا” ثبت نام کرد.

حضور در نمایش و شکست در ورود به مدرسه بازیگری

او در در دوران مدرسه چند نمایش بازی کرد که پایه و اساس آینده حرفه‌ایش در بازیگری را بود. زمانی که از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد، تمام تمرکزش را روی این موضوع گذاشت که به یک بازیگر حرفه‌ای تبدیل شود. به همین دلیل، خیلی زود درخواست خود را برای مدرسه جولیارد، بهترین مدرسه بازیگری در نیویورک، ارسال کرد؛ اما درخواست او رد شد. این امر هرچند دردناک بود، اما باعث نشد آدام امید خود را از دست بدهد و خیلی زود تصمیم گرفت به لس‌آنجلس نقل مکان کند. از بخت بد وی، ماشینش در میانه راه خراب شد و مجبورش کرد تا به خانه برگردد. تقریباً در همان زمان، حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر رخ داد که کل ایالات متحده و جهان را نگران کرد.

آدام به شدت تحت تأثیر این اتفاق قرار گرفت و بلافاصله درخواست خود را برای پیوستن به ارتش آمریکا ارسال کرد. آن زمان بازیگری را رها کرد و به “سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده” پیوست. او تا دوسال بعد از ملحق شدنش به ارتش، از دوران خدمت خود لذت برد. اما یک تصادف ناگوار با دوچرخه کوهستان، به روزهای سربازی او پایان داد. او با افتخار از خدمت ارتش ترخیص شد و سپس به مدت یک سال به دانشگاه ایندیاناپولیس رفت.آدام که از دانشگاه بی حوصله شده‌ بود، تصمیم گرفت تا به عشق قدیمی خود،یعنی بازیگری، یک شانس دوباره بدهد. به همین دلیل دوباره درخواستی برای  مدرسه جولیارد ارسال کرد. این‌بار درخواستش پذیرفته‌ شد.

زندگی حرفه‌ای

هنگامی که او با مدرک “لیسانس هنرهای تجسمی” فارغ‌التحصیل شد، بازیگری را در نیویورک آغاز کرد و نقشی در مجموعه های “برادوی” و “خارج از برادوی” برعهده گرفت. با این حال، او به اندازه کافی دستمزد نمی‌گرفت تا بتواند مخارج زندگی خود را تامین کند. این امر باعث شد تا او به صورت پاره‌وقت کار کند تا درآمد کافی برای زنده ماندن در نیویورک داشته باشد. او مدتی به عنوان پیشخدمت و گارسون مشغول به کار بود و همزمان برای دوره های تلویزیونی و سینمایی تست می‌داد. در همان زمان، فیلم‌های کوتاه و سکانس‌هایی برای برنامه‌های تلویزیونی بازی می‌کرد.

سرانجام در سال ۲۰۱۰، آدام درایور نقش مهمی را در سریال The Wonderful Maladys ایفا کرد. این سریال توسط هیچ شبکه‌ای مورد توجه قرار نگرفت. آدام سپس در برنامه‌های تلویزیونی دیگری مانند “نظم و قانون” و “غیرطبیعی‌ها” بازی کرد. در سال ۲۰۱۱، اولین فیلم خود را به  کارگردانی کلینت ایست‌وود با نام “جی. ادگار” بازی کرد.او در آن فیلم نقش “والتر لایل” را بازی می‌کرد که یک نقش کوچک بود.

تحول در زندگی بازیگری

نقشی که باعث شهرت اصلی او شد، نقش دوست پسر قهرمان داستان در سریال تلویزیونی کمدی-درام “دختران” در سال ۲۰۱۲ بود. او درنهایت نامزد سه جایزه Primetime Emmy Awards برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سریال‌های کمدی شد. سال ۲۰۱۲، سال مهمی برای آدام در حرفه بازیگری بود.

پس از موفقیت و محبوبیت فیلم “دختران”، او در دو فیلم موفق دیگر، یعنی “لینکلن” با کارگردانی کارگردان برجسته، استیون اسپیلبرگ و فیلم مستقل “فرانسیس ها” نقش‌آفرینی کرد. نقش‌های او در هردو فیلم مورد استقبال قرار گرفت. خیلی زود، بسیاری از فیلمسازان و غول‌های تلویزیون شروع به نزدیک شدن به آدام و جذب او کردند. داستان موفقیت آدام که در سال ۲۰۱۲ آغاز شد، در سال ۲۰۱۳ نیز با بازی در چهار فیلم بزرگ ادامه پیدا کرد. هنرنمایی وی با بازی در فیلم‌های “پرنده آبی” و “حرف F” شروع شد و تا پایان سال، در فیلم‌های «Inside Llewin Davis» و «Tracks» نیز ایفای نقش کرد.

جایزه ولپی برای اثر درخشان ایتالیایی

علیرغم شکست‌های بسیار در فروش بلیت فیلم‌هایش، آدام از قدردانی منتقدان سینمایی برخوردار شد. تحسین‌شده‌ترین فیلم او تا به امروز، فیلم ایتالیایی “قلب‌های گرسنه” است که برای آدام، جایزه Volpi برای بهترین بازیگر مرد را به ارمغان آورد. این فیلم همچنین برای جایزه شیر طلایی در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز، یکی از معتبرترین جشنواره‌های فیلم در جهان دعوت شد. در سال ۲۰۱۴، آدام درایور با بازی در فیلم‌های “اینجا شما را ترک می‌کنم” و “تا وقتی جوان هستیم” موفقیت‌های بیشتری کسب کرد.

در آوریل ۲۰۱۴، یک اطلاعیه رسمی تأیید کرد که آدام قرار است در قسمت جدید جنگ ستارگان (نیرو برمی‌خیزد) که به‌عنوان مورد انتظارترین فیلم سال شناخته می‌شود، نقش “کایلو رن”، یک شخصیت شرور و بی‌ثبات را بازی کند. این فیلم درنهایت در دسامبر سال ۲۰۱۵ اکران و با استقبال خوبی از سوی منتقدان روبرو شد و بازی آدام مورد قدردانی قرار گرفت.

در سال ۲۰۱۶، او در یک فیلم علمی-تخیلی به نام “ویژه‌ی نیمه شب” ظاهر شد. این فیلم در جشنواره فیلم برلین مورد تقدیر قرار گرفت و برای جایزه خرس طلایی رقابت کرد. او سپس در فیلم پرهزینه مارتین اسکورسیزی به نام “سکوت” ایفای نقش کرد. این فیلم از منظر منتقدان و همچنین از منظر تجاری موفقیت بزرگی بود. سپس جیم جارموش، کارگردان فیلم‌های خاص، آدام را ناجی فیلمش دید. جیم به آدام پیشنهاد یک نقش اصلی در فیلم «پترسون» را داد. آدام درآن فیلم نقش راننده اتوبوسی را بازی کرد که اتفاقاً شاعر خوش‌ذوقی نیز هست. این فیلم که به زیبایی ساخته شده بود، برای اولین‌بار در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد و در جشنواره‌های مختلف دیگر نیز موفقیت چشمگیری پیداکرد.

فعالیت‌های اخیر آدام

آدام درایور در سال ۲۰۱۷ در فیلم “لوگان خوش شانس” به کارگردانی استیون سودربرگ، در کنار چانینگ تیتوم و دنیل کریگ ظاهر شد. در اواخر سال ۲۰۱۷، در قسمت بعدی جنگ ستارگان، “آخرین جدای” نیز بازی کرد. این فیلم با استقبال متوسطی مواجه شد. آدام در سال ۲۰۱۸، نقش اصلی فیلم کمدی-ماجراجویی “مردی که دن‌کیشوت را کشت” را به‌عهده گرفت. همچنین در سال ۲۰۱۹، در نقش دانیل جونز در فیلم “گزارش” ظاهر شد. در همان سال، او به برادوی بازگشت و در فیلم “این را بسوزان” لانفورد ویلسون بازی کرد. همچنین در فیلم “داستان ازدواج” با اسکارلت جوهانسون همبازی شد. او برای این فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد.

زندگی شخصی

آدام درایور تقریبا یک دهه با جوان تاکر رابطه داشت و سرانجام در سال ۲۰۱۳ با وی ازدواج کرد. آنها یک پسر دارند و اکنون در بروکلین زندگی می‌کنند.

10 فیلم برتر آدام درایور

قلب های گرسنه (Hungry Hearts 2014)

ممکن است فیلم ناقص باشد، اما بازی درایور (نقش مقابل آلبا روهرواچر) فوق‌العاده است و جام Vopli را در جشنواره فیلم ونیز برای او به ارمغان آورد. او نقش جود، مرد جوانی را بازی می‌کند که همسر آینده‌اش مینا (روهرواچر) را در نیویورک ملاقات می‌کند؛ زمانی که به طرز عجیبی با هم در یک توالت رستوران حبس می‌شوند. آنها ازدواج می‌کنند، بچه‌دار می‌شوند و در ابتدا همه چیز فوق‌العاده است، اما بعد از آن مینا شروع به نشان دادن علائم افسردگی پس از زایمان می‌کند و جود دچار یک دوراهی دردناک می‌شود: آیا و کی باید کودک را از او دور کند. درایور این نقش را با صداقت و قدرت فوق العاده‌ای بازی می‌کند.

مردی که دن‌کیشوت را کشت (The Man Who Killed Don Quixote 2019)

دراین نسخه سینمایی دن‌کیشوت از تری گیلیام (که دو سال پیش پس از دهه‌ها تاخیر در تولید به نمایش درآمد)، درایور نقش سانچو پانزای وفادار را در مقابل کیشوت شجاع، جاناتان پرایس بازی می‌کند که احتمالاً غیرعادی‌ترین بازیگری او در دوران حرفه‌ایش است. در این ورژن پست مدرن از داستان، او یک کارگردان آگهی تلویزیونی خسته است که به طور تصادفی با یک DVD از اولین فیلم خود مواجه می‌شود؛ نسخه‌ای کم هزینه از کیشوت با استفاده از افراد غیرحرفه‌ای. او بازیگران اصلی خود را دنبال می‌کند، اما متوجه می‌شود که پیرمردی که نقش اصلی را بازی می‌کند (پرایس) با این تجربه دچار توهم کیشوت شده است و اکنون روزهای خود را صرف تلاش برای اصلاح اشتباهات می‌کند. درایور سعی می‌کند با این شخصیت آنارشیک، درست مانند پانزا، همراه شود و چهره مرده او با کمدی گیلیام به خوبی کار می‌کند.

سکوت (Silence 2016)

شیوه درایور برای نشان دادن سخت‌گیری، او را برای این کار عاشقانه از مارتین اسکورسیزی ساخته است؛ یک تمثیل اسرارآمیز از شهادت مسیحی که  بر اساس رمان «سکوت» که توسط کاتولیک ژاپنی، شوساکو اندو در سال ۱۹۶۶ نوشته شده‌است. درایور و اندرو گارفیلد در نقش گارپه و رودریگز، نقش دو کشیش مبلغ قرن هفدهمی از پرتغال را بازی می‌کنند که مخفیانه به ژاپن سفر می‌کنند تا بفهمند چه اتفاقی برای مرشدشان، فریرا با بازی لیام نیسون افتاده است که بنا بر گزارش‌ها، تحت تهدید شکنجه مجبور شده است بودایی شود. شخصیت درایور در این فیلم، تسخیر شده و پرشور و شبیه یکی از شهدای اولیه مسیحیت است. شاید حیف است که گارفیلد بیشتر صحنه‌های ماندگار فیلم را بازی می‌کند و شاید انتخاب بازیگران باید معکوس می‌شد و به درایور کارهای بیشتری محول می‌شد. اما همان طور که مشخص است، او پختگی و جدیت بی‌نظیر خود را به فیلم می‌بخشد.

آنت (2021 Annette)

درایور یک نقش شخصیتی بسیار عجیب را در این فیلم بسیار عجیب بازی می‌کند. یک فیلم فانتزی، موزیکال که توسط راسل و ران مایل از گروه اسپارکس طراحی شده و توسط لئوس کاراکس کارگردانی شده است. هنری (درایور)، استندآپ کمدینی متکبر و تهاجمی در لس‌آنجلس است که مانند یک بوکسور روی صحنه می‌چرخد و غر زدن‌هایش، لایه های جدیدی از شخصیت پارانوئیدی او در زندگی حرفه‌ایش نشان می‌دهد. اما او عاشق یک خواننده شیک و زیبای اپرا “آن” با بازی ماریون کوتیار است. هنری عادت دارد بعد از نمایش با موتور بسیار بزرگش، در خانه اپرا حاضر شود تا او را به خانه‌اش در تپه‌ها ببرد. به زودی آنها صاحب فرزندی به نام آنت می‌شوند که سرنوشت عجیبش هنری را به شخصیتی هیولا و درعین حال رقت انگیز تبدیل می‌کند. صدای آواز درایور، مطمئناً از این امر می‌آید و چهره نحیف او تصویری از یک درد غم انگیز است.

مطالب مرتبط: نقد و بررسی فیلم سینمایی آنت (Annette) + دانلود

لوگان خوش شانس (Logan Lucky 2017)

بار دیگر درایور به ما نشان می‌دهد که در دنیای کمدی چه کارهایی می‌تواند انجام دهد. او نقش کلاید لوگان را بازی می‌کند، مردی با دیدگاهی فلسفی به زندگی و لهجه‌ای جنوبی که زمانی در ارتش آمریکا در عراق خدمت می‌کرد؛ جایی که دستش را از دست داد و اکنون باریستا است و ماهرانه نوشیدنی‌ها را با یک دست باقی مانده‌اش مخلوط می‌کند. برادرش جیمی با بازی چانینگ تیتوم، به تازگی از شغل خود در پیست مسابقه ناسکار اخراج شده و راهی برای سرقت پول از جایگاه‌های امتیاز پیدا کرده است. دو برادر با کمک یک نابغه مواد منفجره با بازی دنیل کریگ، به جستجوی جنایت آشفته خود می‌روند.

وقتی ما جوان هستیم (When We’re Young 2014)

درایور در این کمدی تراژدی از نوح بامباخ نقشی را بازی می‌کند که می‌توان گفت نچسب‌ترین و انگلی‌ترین شخصیت خود را به نمایش می‌گذارد و کاملاً متفاوت با خونسردی و خودکفایی که معمولاً ارائه می‌کند، است. او نقش جیمی را بازی می‌کند؛ مستندساز جوانی که کاملاً بی‌صبر و تحمل اما با اعتماد به نفس است که با جاش، کارگردان شناخته شده‌ای با بازی بن استیلر، دوست می‌شود. جاش در یک دوگانگی و بحران دست و پا می‌زند؛ زندگی شخصی و حرفه‌ای او راکد است، و شیفته این دوست جدید و مشتاق دنیای جادویی جوانی می‌شود، حتی از عادت وحشتناک جیمی مثل پوشیدن کلاه هیپستر در داخل خانه تقلید می‌کند. اما جیمی شخصیتی  دوگانه و انگلی دارد و درایور راهش با هوشمندی و دید باز درمورد ساخت دنیای داخل فیلم و همچنین علاقه به خود و ترحم به خود می‌پیماید و همه را میخکوب فیلم می‌کند.

نژادپرست سیاه (BlackKkKlansman 2018)

کمدی اسپایک لی در مورد سیاست نژادی در ایالات متحده بر اساس داستان واقعی ران استالورث، افسر سیاه پوست کلرادو است که در دهه ۷۰ با تظاهر به اینکه یک متعصب سفید پوست است، از طریق تلفن، مغز متفکر نفوذ در یک فصل KKK بود. نقش او را جان دیوید واشنگتن بازی می‌کند و درایور نقش فلیپ شریک رون را بازی می‌کند، مردی یهودی که به سختی درگیر خیانت‌ می‌شود. این اوست که باید بازی رودررو انجام دهد، وانمود کند که یک سرباز جدید است و با نژادپرست‌های ترسناک با وسواس انکار هولوکاست و یهودستیزی شان معاشرت کند. امتناع فوق‌العاده جالب فلیپ از آزار و اذیت شدن توسط پسران خوب KKK باعث می‌شود این عملکرد درایور بسیار تاثیرگذار باشد.

جنگ ستارگان (Star Wars 2015-2019)

بازی تاریخی درایور در نقش شخصیت شرور، فوق‌العاده کینه‌توز و مغرور “کایلو رن”، نوه دارث ویدر منفور اما شاید درد کشیده و غمگین، احتمالاً بزرگترین ویژگی سه‌گانه‌ی قدرتمند جنگ ستارگان VII-IX است. هنرنمایی او در آخرین قسمت این مجموعه، جنگ ستارگان: ظهور اسکای واکر (۲۰۱۹)، به طرز شجاعانه و زیبا و با چند دوئل  جذاب بین کایلو و دیزی ریدلی ری، اگرچه شاید به اندازه اولین نقش او در این مجموعه (جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد) که در آن او با سوءاستفاده هوس‌انگیز از قدرت و تحقیر سخت‌گیرانه و سرگرم‌کننده او نسبت به نقاط ضعف دشمنانش، تماشاگران را به وجد آورد، قدرتمند نبود، اما بسیار تاثیرگذار بود.

بزرگترین بازی او به عنوان کایلو در جنگ ستارگان هشتم: آخرین جدای (۲۰۱۷) بود، که در آنجا او یک چهره زخمی و آسیب دیده بود که مانند یک شیطان درنده نفسانی، خودش را به ما و آگاهیمان تلقین می‌کرد. او در اینجا آسیب پذیر به نظر می‌رسد: لرزان و نامطمئن، مانند یک نوجوان، دهانش تقریباً در حال حل شدن در اشک است.

پترسون (Paterson 2016)

پترسون، ساخته جیم جارموش یک فیلم فوق‌العاده ملایم، ایده‌آلیستی و بدون کنایه است و بازی برجسته درایور به ما این فرصت را می‌دهد تا ببینیم او چقدر قدرتمند و متقاعدکننده، ایده فروتنی را منتقل می‌کند. شاید این یک تناقض باشد، اما او اغلب به عنوان خود را یک بازیگر بسیار زرنگ نشان می‌دهد. او نقش راننده اتوبوسی به نام پترسون را بازی می‌کند که در شهر نیوجرسی زندگی می‌کند و شاعری آماتور است که شعری به نام مشابه از ویلیام کارلوس ویلیامز درباره زادگاهش را تحسین می‌کند.

همانند فیلم لوگان خوش شانش، در اینجا نیز نیروی سابق ارتش بود و این امر به او لقبی جالب و توانا می‌دهد: کسی که به دنبال دعوا نیست اما از آن هم نمی‌ترسد. درایور کسی است را به ما نشان می‌دهد که کاملاً از سهم خود راضی است؛ اتوبوس خود را می‌راند، در تعطیلاتش شعر می‌نویسد، عصرها در کنار بار محله‌اش برای نوشیدن آبجو توقف می‌کند و لذت می‌برد و یک رابطه شاد و محبت آمیز با همسرش دارد. این یک دنیای ساده است و شخصیت درایور ظاهراً یک مرد ساده است، اما به روشی بسیار هوشمندانه و سنجیده.

داستان ازدواج  (Marriage Story 2019)

برای طرفداران درایور و حتی بسیاری از مردم دیگر، اجرای او در Being Alive از کمپانی موزیکال استیون ساندهیم، یکی از بهترین لحظات سینما در دهه گذشته است. این صحنه، یکی از سکانس‌های هیجان‌انگیز در داستان ازدواج است؛ یک درام طلاق بر اساس جدایی خود کارگردان نوح بامباخ از جنیفر جیسون لی. درایور نقش چارلی را بازی می‌کند که یک کارگردان درخشان و بی‌نظیر است که خارج از برادوی کار می‌کند که با نیکول، بازیگر هالیوودی با بازی اسکارلت جوهانسون ازدواج کرده است که در واقع حرفه خود را در سینما در لس‌آنجلس رها کرده تا در کمپانی تئاتر همسرش حضور داشته باشد و خود را از منظر خلاقیت کنار گذاشته است.

درایور صحنه غم انگیز خارق‌العاده‌ای دارد که در آن هنگام صحبت با مسئول حضانت کودک، ناگهان دست خود را می‌برد، ولی هنچنان سعی می‌کند خود را به کاملاً خوب نشان دهد و اعتراف نکند که درد دارد. درایور یک نقش +۱۸ را در یک فیلم +۱۸ بازی کرده است.